Beti iruditu izan zait bitxia lan-eskubideak aldarrikatzeko urteko jaiaren jatorria, hain zuzen ere, bertako biztanleek, azaletik bederen, euren bizitza herritar bakoitzarentzat american dream delakoa lortzeko karrera egin duten herrialde batean izatea. Edo, agian, ondo pentsatuta, gu guztiongan sortzetikoa den indibidualismo hori da, hausnarketa historikoaren une hartan, lan-munduan denak ez duela balio adierazi zuena.
Maiatzaren lehena, langileen eskubideak aldarrikatzeko data gisa, 1886tik aurrera funtsezko egun bihurtu zen soldata baten truke beren indar produktibo eta sortzailea gainerako kideei aukera-arrazoiengatik aurreratu zaienari saltzen diotenen ongizatearen aldeko nahitaezko borrokan. Ez dago besterik: osterantzean luzera produkzio-makineriak txikitu egingo du indarraren saltzailea, prezioa erosleak jartzen baitu beti. Harrigarria, ezta?
Askok
“abesbatza eta dantza erakuspen sindikala” frankistak ezagutu genituen
pasibotasun osotik; geroago behinola kale agerraldietan aritu izan ginen,
kantuz eta oihuz. Baina bistan da jaiak bere ohiko ikuspegi aldarrikatzailea
galdu duela. Beharbada, jatorriko indibidualismo haren hedapen basatiaren
ildotik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina