Gure arbasoen gizarte
ia linealean bizi izan bagina aplikagarria izango zen adagioa, maila guztietan.
Normalean bizimodua zerura begira ateratzera behartuta zeuden gure aurrekoek
bazekiten elurrak -neurriz egindakoak, hori bai- onura ekarriko ziola beren
ekonomia urriari. Gutxirekin konformatu beharra zeukaten eta egoki botatako
elurrak ondu egiten zituen ortu, solo eta basoak. Eta kanpo aldea elur geruzak
zurituta eta lanerako ez gai zegoen bitartean, gure aitona-amonak su
baxuaren arrimura biltzen ziren, inorako presarik gabe, zeruak ekarriko zien
egun aproposaren zain.
Mendetako jakintzari arrazoi apur bat emanez, aurten daramazkigun elurteek, ziur asko, eragina izango dute haritzen fruitu ekarpenean eta udazkenean ezkur ugari jaso ahal izango da. Ez dakidana da, egungo gure baserritarrek ezkurrak batzen ote dituzten, azienda ere murriztu baita haien etxeetan, neurri sinbolikoetaraino. Baina horrek ez dio sinesgarritasunik kentzen esaera zaharrari.
Aplikagarritasuna da, ordea, egun esaerari falta zaiona. Ezen, eraiki dugun gizarte multilinealean elurrak on gutxi eta kalte ugari ekartzen dizkio gure bizimoduari. Baita, jakina, kalera begira bizi diren baserrietako lagunen kasuan ere. Konplexutasuna jakintza tradizionala zokoratzen ari da, egunetik egunera.