Bidaiarien garraio kolektiboari dagokiona da garraio publikoa. Pribatua ez bezala, garraio publikoko bidaiariek operadoreak eskaintzen dituen ordutegi eta ibilbideetara egokitu behar dute eta neurri handiagoan edo txikiagoan Jaurlaritzaren arauzko esku-hartzearen menpe egon behar dute.
Horrela defini liteke garraio publikoa, eta
mugaketa horrekin bat egin ala ez, gertatzen dena da administrazioaren
esku-hartzea gutxi gora behera sinbolikoa dela, konpainiek eurek nahi dutena
egiten baitute, eta zer esanik ez ditxosozko Covidez geroztik bezeroarekiko
adarra jotzea maila maiuskulak hartzen ari da. Ez dakit zer gertatuko zaion
irakurleari, baina ni – garraio publikoaren gero eta zale handiagoa naizenez-
jipoituta sentitzen naiz batzuetan, eskaintzen zaigun zerbitzu eta
arretarengatik.
Nire duintasunean zauritu egiten naute,
adibidez, autobusera iritsi eta barrura igotzeko txartela internet bidez hartu
dutenek lehentasuna dutela adierazten zaigunean. Operadoreak, enpresa
pribatua delako, bere interesetarako
hoberen iruditzen zaizkion baldintzak jartzen ditu sal-erosketa errentagarria
gerta dakion. Baina nik – gauza mordorako internet erabiltzen dudan arren- aldez
aurretik txartela erdietsi duena bezainbeste eskubide daukat autobus
“publikora”ra igotzeko… baldin eta administrazio publikoak hiritarron
berdintasunean sinesten badu. Osterantzean, gezurretan ari dira, eta, askotan
bezala, interes pribatuen morroiak dira.
Argazkia: wikipedia