BILATU

uztaila 29, 2019

MUNDU HONETAKOA DA NIRE ERRESUMA


Horixe bera pentsatzen ei dute eliza katolikoaren hainbat purpuratuk, euren arteko panoramari erreparatuz gero. Raymond Burke kardinal estatubatuar ultraeskuindarra da Franciscoren kontrako erreboltaren buruzagietako bat. Erabat identifikatua Steve Bannon Trumpen aholkulariarekin, iaz herejetzat hartu zuen Erromako Gotzaina, eta kanpaina bati ekin zion argentinarra bere tronutik erauzteko edo, gutxienez, horren balizko jarrera irekigarrian gerarazteko. Burkeren aliatuetako bat Gingrich andrea da, AEBen Vaticanoko enbaxadorea, hain justu.

Estatu Batuetatik Europarako jauzia prestatzen ari dira. Atera kontua nolakoa izango den armada amerikarra, ez direla Reig Pla, Zornoza, Lorca, Munilla eta enparauez fidatzen eta are eskuinagora jo nahi dute, katoliko arrunt batentzat arras ulertezina dena, ahaleginak egin arren ezin baita aipatu gotzain horiek baino kontserbadoreago izan.

Horrek guztiak gogoratzen dit Aita Santua hutsezina dela erakutsi zigutela katekesian, eta lurtarren artean Jainkoaren zuzeneko ordezkaria dela. Beraz, pentsatu behar dut Franciscori eginiko setioan arrazoi ez jainkotiarrak direla. Bide horretatik segitzen badute infernuko sutzarra izango dute sari.

Argazkia: Ekain 

uztaila 25, 2019

ZER EGIN POLITIKO ERGEL HAUEKIN?

Eskuina pozik dago gero eta hurbilago baitauka zartaginaren kirtena. Espainiako sasi ezkertiarrek berriz ere txizontzitik kanpo egin dute
euren betebeharra eta trifatxitoaren eztarri kabernikotik zantzo karrankariak sortzen dira, Pablo Iglesias historikoaren jarraitzaileek eta bere koroa ubelez margotzen duen bestearen eliztarrek aukera mundiala galdu baitute, ad maiorem Faes gloriam.

Espainiar estatua miseriaren sinonimoa da, miseriari atxikita bizi baita, pozik gainera. Eskuinak gizarte politika gorrotatzen du eta, hala ere, miseria gorriak jipoitutako hautesle askok jarraitzen dio. Ezkerrari ahoa bete zaion neurrian burmuina husten zaio, eta ergeldu egiten da, zorabioen artean, antzaz. Eta hautesle miserableak ez dira altxatzen, politiko iruzurgileak popatik hartzera bidaltzeko.

Azken asteotako batzuen eta besteen aitzakiak eta argudioak ikusita, ez al litzateke hobeto izango estatuko gobernuaren hautesleak CEOE, Ibex35, armada, eliza bera, borboia, Francoren sendia, Faes, eta jite horren gisako beste dozena erdi bat erakunderen artean osatzea, gainerakook hautestontzietara joateko salbuetsita uzten gaituzten bitartean? Denbora hori aprobetxa genezake politiko ergel hauekin zer egin erabakitzeko. Osasunez irabaziko genuke... medikua ordaindu beharko genukeen arren. Bada, hori: miseria... baina pozik.

Argazkia: eldiario.es

uztaila 22, 2019

JOSE MARI ORMAETXEA OROITUZ


Bere oporretan ezagutu nuen Jose Mari, 1970ean, Sanabriako Lakuan. Ni Montelarreinan nengoen uda hartan milizietan, eta asteburu batean lakuako ertzeetatik paseatzen nenbilela egin nuen topo,  Jose Mari, bere emazte Maite eta Emilio Zeziaga eta Mari Ezkurra koinatu-koinatarekin. Hogei urteko mukizu bat nintzen eta gogoratzen dut Ormaetxeak era guztietako galderekin josi ninduela arratsalde amaituezina iruditu zitzaidan hartan. Oso ezeroso sentitu nintzen.

Berrogeita hamar urte eman dira, ia-ia, ordudanik eta denbora tarte luze horretan nolabaiteko elkar ezagutza ongarritu genuen Jose Mari eta biok. Hori bai, bere estiloari eutsiz, beti irabazi ninduen itaunen kopuruan, etengabe baitzegoen jakin min. 2008an, ordea, galderak nik egitea proposatu nion eta ondoan irakur daitekeen elkarrizketa egin genuen, lehenik Euskonews aldizkarian eta gero “Badok hamairu” nire liburuan argitaratuta.

Azaldu behar dut, birritan bildu ginela... galdera berdinen bueltan. Gertatu zen, bideoz grabatutako lehen solasaldia transkribitu eta bidali nionean ez bide zela Ormaetxea bere azalpenekin komodo sentitu, gordinegiak iruditu zitzaizkion, eta bigarren aukera eskatu zidan, erantzunetan tentuz ibiltzeko. Ordurako Fagor-en egoera txarra usaindu egiten zen kalean.
Jose Mari: eskerrik asko, zure adiskidetasunarengatik. Beti arte.
Oharra: Bigarren elkarrizketa argitaratu genuen, noski. Lehena ondo gordeta daukat. Eta lagun bati zor zaion zintzotasunarengatik, ez dut inoiz publikatuko.


CASTELLANO
 
 Argazkia: Euskonews (Ekain)