LEHEN ORRIALDEKO ZORO GOGAIKARRIAK

 

Badira egunak -beharbada urteak idatzi beharko nuen- pentsamendu erdi metafisiko berrirekin esnatzen naizela. Goizeko albisteak irakurtzeaz bat zoro-aluren baten tokiz kanpoko aitorpenek harrapatzen naute eta galaxia berri baten aurkitzailearen aurrean nagoela pentsatzera eramaten nau sentsazioak. Berdin dio zein den pertsonaiaren sektoreak, guztietan loratzen baitira profetak.  Portadako protagonistak ditugu.

Adinean aurrera noan heinean argiago ikusten dut gorputza estaltzen didaten jantzi asko soberan ditudala, eta nire burua gero eta hurbilago ikusten dut giza norbanako biluztutik. Eskua ere gertuago daukat arrotzari luzatzeko, bestearengandik onura jaso dezakedala konbentzituta. Ezin naiz ibili pentsatzen nirekin jaio zela munduaren salbatzailea eta nik dudala gizadiarentzako irtenbide magikoa. Portadetako gogaikarri horiek euren hilobietan idatziko luketen “Ikusiko duzue ni ez nagoenean!” esaerak elkarrekiko hurbilketarako subjektu horien ezgaitasun kronikoa adierazten du. Irakur itzazu  gaurko egunkarien titularrak eta profeta salbatzaileak azalduko zaizkizu, erruz.

Eta ez baduzu zure gorputza jantziz erantzi nahi, zauden tokian geratu,  oso dotore aterako zaituzte portadan. Baina ez etorri niri, zureak askoz politago eta iraunkorragoak direla haizatuz, zu betiko joan ondoren ere hostoek zuhaitzetatik erortzen jarraituko baitute, isil isilik.

Argazkia: JMVM 

ERREKONKISTA SAKRATUA

Dena etorriko da, ez ibili presaka. Ikusiko duzue laster Feijook PSOEko idazkari nagusi eta gobernuburua desafiatzen duela ezpata borroka batera, baina ez esgrima kirol joko noblean erabilitakoetatik, baizik eta Don Pelayo motakoetatik. Fenomeno asturiar hark, beso armatuaren kolpez, musulmanen mugimenduari galga jarri ziola diote, Espainiako errekonkista deiturikoari hasiera emanez. Horrela irakatsi zidaten behintzat eskolakume samurreko urteetan.

Nolanahi ere, lehia ez da inoiz gertatuko, galiziarraren aurka Sanchez borrokan ari den bitartean, "me gusta la fruta" entzun eta segundoko milaren batean bizkarretik eraso bat jasateari dion beldurrarengatik. Eraso horrek, inondik ere ez ustekabean, Galiziako apostolu demokrata trump-etaria (oximoron) ere harrapatuko zukeen, aberri-saltzaile fedegabea akabatzeko ahaleginean martir bezala eroriko zena.

Pelayorengana itzuliz, hain da eztabaidatua bere jatorriaren, balentrien eta abarren tesia, non asmakizun bat dela pentsatzea besterik ez dago, “bat-handi-aske”ren kontrako sentimenduak oro ezpataz ezabatzeko inbentatuta. Matxinada gorri eta gualdako egun hauetan, oinazetik eta beldurretik begiratzen diegu berriro errekonkista sakratuari.

Argazkia: wikipedia

ZE KOLOREKOA DA ESPERANTZA?

 

Machiavelok gerraren arteari buruzko tratatua idatzi zuen, gatazka armatuen gaineko betiko eztabaida alferrei italiarrak burutu ekarpenik sakonenetako bat bezala. Sakon hitza erabili dut, nahiz eta ziurrenik korapilatsu beharko nukeen idatzi. Aurkariek harrapakinak banatzean adostasunik ez dagoenean sortzen dira gerrak beti. Irakurtzen ari zaren hau idatzi  xume ez baizik lizentziatura edo doktoradutzako tesi bat izan balitz, orri-oinean jarriko nuke: vid. Ukrainan edota Gazan gertatzen ari denaz publikatutakoa.

“Printzea”ren autoreak zioen gerra beharrezkoa dela legezkoa bada. Bikain! Gatazkan dauden alderdientzat beti dago beharra, eta, beraz, legezkotasuna bermatuta daukate tiroka hasi aurretik. Ez dirudi oso zaila  denik legeak egokitzat hartzea gatazka. Horri gehitzen badiogu aipatu berri dugun obran dioela gizonak eta emakumeak gaiztoak direla berez, eta onak balira bezala jokatzen badute interesatzen zaielako dela... gatazka armatuaren konponbidea ez da existitzen. Konfrontazioaren hazia beti izango da, agerian edo ezkutuan, aldeetako norbaiten galerarik txikienean borroka-zelaian ernetzeko irrikan.

Aplika dezagun aurrekoa egungo auzi mingarrietara eta ondorioztatuko dugu zein kolorekoa den etorkizuna. Benetan, ez dakit zergatik margotzen den berdez esperantza.

Argazkia: Ekain

A ZE PANORAMA!

Gure arteko demokraziaren lehen arriskuari bigarrena gehitzen zaionean, eta horiei indar armatu eta judizialak saiakeran laguntzen dietenean, normalena da sistema politikoa ahultzea eta aurkezten den panoramaren aurrean gizarte-oinarria dardarka jartzea. Demokraziaren osasunerako ez dago ezer arriskutsuagorik gizarte-egitura gezurretarako iragazkorra izatea baino.

Egun hauetan gizartearen mugimendu diastole bat ikusten ari gara, muga arriskutsuetan erlaxatua, gero eta ahulagoak dituen zainetan dabilen odola pozoitu nahi duten mezu eta kontsignekin bonbardatzen utziz. Eta demokraziaren aurkako indarrak, magiaz Aznar kontrario politikoarekiko errespetuaren paladin bihurtzen duten medio horietan oinarrituta, balio tradizionalen defendatzaile bihurtu dira...

Kotoiaren frogari eusten ez dioten eta, gehienez ere, gurutzada frankistaraino garamatzaten balio tradizionalak, planteamendu ameslari inperialen oinordekoa, buru gaixoen fruitua, Bat, Handi eta Askea leloa sortu zutenena.

A ze panorama!

Argazkia: Ekain