ETA IGANDEAN, ZER?

Jolas dezagun igarle izatera eta eman diezaiogun aukera gure irudimenari. Zer gertatuko ote urriaren lehenean? 

Garai batean jai izaten genuen hamargarren hilabetearen aurreneko egunean, diktadoreari egiten baitzitzaion men, hain egun seinalatu horretan, baina 1936koan, Francok bere burua estatu buru izendatu zuen eta. Nork esango zion galiziarrari laurogeita bat urte geroago bere Espainia "una, grande y libre" hain zatitu, jipoitu eta kateatua egongo zela? 

Gauza da datorren igandean kataluniarrak, teorian behintzat, boza ematera joango direla eta inortxok ez daki urek nondik joko duten. Seguru dagoen bakarra da ur lohiak dakartzala errekak eta balizko uholdeak kalte asko egingo dituela, isuri alde batean eta bestean.

Historiak hamaika adibiderekin erakutsi duen moduan, naturak beti altxatu du burua hondamendiaren ostean. Gehiago ala gutxiago kostako zitzaion baina azkenean garaile atera da gizon emakumeok ezarri ohi dizkiogun penalitateetatik. Francok ere uste zuen bere legatua ukiezina zela eta okertu egin zen.

Argazkia: eitb

ALDEKO HAIZEETARA IREKITA

Badira berrogeita hamabi urte belaontziz nabigatzeari ekin nionetik. Ez dut inoiz esango nabigazioaren teknika goitik behera menderatzen dudanik ezta praktika gorrian goi mailako patroi naizenik ere baina nahikoa eskarmentua daukat haize desberdinen eraginari aurre egiten.

Aurtengo udan belaontziaren lema hartu dudan aldi bakanetan aspaldietan nire baitan bizi ari naizen fenomenoak toki hartu du berriro nire baitan, izpiritua otzantzen ari zaidala birfrogatuz. Lehen ez bezala,  haizearen norabide zeinuak ez zidan bat ere axola. Berdin zitzaidan iparrak ala ekialdekoak jotzea eta popa norantz zegoen begira. Inportantea atsegintasun eta askatasun osoz unea gozatzea zen, aldeko haizearen ontasunaz baliatuz. Helburua ez nuen uretako puntu konkreturik, nire gogobetetasuna baizik. Non amaituko nuen ez nekien arren haize guztiak aldekoak nituen. 

Eta Seneka zetorkidan burura behin eta berriz, hankaz gora jartzen ari bainintzen bere adagioa, nora doan ez dakienarentzat ez dela aldeko haizerik dioena. 

Argazkia: Tere Anda 

BIDAIAK

Badira opariak, eta opari ederrak. Azken hauetako bat egin dit lagun batek. Liburuxka bat da, irarkolatik atera berria. Ez dakit zenbat ordaindu behar den dendan formatu apaleko orrialde gutxiko honengatik. Poemak ditu irakurgai; ziurrenik ez da garestia izango. Baina Jon Iñaki Lasa eskuzabala izan da nire eskuetan bere azken ekarpen literarioa uztean. Ikaragarri gozatu dut 58 olerkiekin.

Poema ederrak. Jon Iñakiren esku, buru eta bihotza ilaran jarri dira izkiriatzean, bestela ezin da hain lerro gutxitan horrenbeste edertasun bildu. Hitz neurtuak, egokiak, barne muinean eragin dardaragarria pizten dutenak. Hitzez hitz, ia-ia hizkiz hizki- dastatzera gonbidatzen duten poema biziak.

Tere Irastorzaren hitzaurre bikainaren ondoren irakurlea Jon Iñakiren mundu izpiritual magikoan sartzen da. Eta olerki eraikin sendo bezain miragarri batekin egiten du topo, osaba Josemarirenganako afektibitate zintzoari jarraikiz Jon Iñakik bere literaturarekin jaso duena, 78 orrialdetan. Eskerrik asko, adiskide.

BI ERREALITATEREN ARTEAN

Hilabete bat oso denbora tarte txikia da gizadiaren buru eskema antzemateko. Baina ideia orokorraren hurrenera iristeko egin daiteke ahalegina, batez ere gizartearen mugimendu animikoei erreparatuz.

Abuztua hilabete aproposa izan ohi da pertsonok gure barnea hustu dezagun. Ziurrenik oporretako ohiko xarma artifizialak eragin positiboa izaten du gure berba jario otzanezinean eta denetariko iritzi absurdu eta ergelak entzuten eta irakurtzen dira han eta hemen.

Zalantzarik gabe, Bartzelonako atentatua izan dugu lehengo hilean albisteetako erpina eta oraindik ere fruitu gehiago emango du, iturburua ez baita agortu. Ez dit irakurleak ukatuko atentatuaren ondorioz berriro garbi ikusi dela bizi garen oilategi erraldoiaren neurri infinitua (barka nazatela oilo-oilarrek)

Yuval Noah Harariren "Sapiens" liburua irakurtzen harrapatu ninduen atentatuak eta israeldarrari ideia batean bederen arrazoia eman behar izan nion gertaeraren berri izan eta berehala: oraingo gizaki jakintsua bi errealitate bikoitzean bizi da. Alde batetik errealitate objektiboa (erreka, zuhaitz, lehoiak…) Bestetik,  asmatutako errealitatea (jainkoak, nazioak, erakundeak…) Eta gure egunetan errealitate fiktizioak partida irabazten dio objetibismoari. Horrela, azken egunera arte?

Argazkia: Tere Anda