MALDAN GORA KANTARI

Iraila aurrera doa, patxadaz niretzat, lan saritu batek goza dezakeen lasaitasunean abandonatua. Eguzkia beranduago jaiki eta mendi tontorretatik haratago oheratzerakoan lehenago agurtzen digula birfrogatzen dugu sasoi honetan, ziklo berri bat hastear dagoela ohartuz. Eta betiko hamaika irudi helezin agertzen dira gogora, mugatasun eta muga gabeko infinitasunaren arteko marra ikusezina seinalatzen dutenak. 

Eta goizeko ihintzak botak bustitzen dizkidala, zelaitik gora Nana Mouskouri datorkit laguntzan, “Try to remember” ederra xuxurlatzen didala, eta hegan egiten dut hamaika mugarritan pausatuz. Bazter berdinetako argazkiak ageri zaizkit supituki, nire hamarretan, hogeietan, berrogeietan,... hirurogeitamaikatan. Eta jabetzen naiz jauzi egin dudala bizitza ametsak bata bestearen gainean nire burukoan pilatzetik eguneko errealitateari fermuki heltzera. Urrutiko irailetako zuhaixka berdeak horiz tindatu dira eta orduko bide zabalak estutu egin zaizkit.

Baina aurtengo iraila ere ederra delako maldan gorako ahaleginari eutsi diot, bidexka berriren bat aurkituko dudalakoan, Nanarekin kantari.

 

"Try to remember"
 

Argazkia: Tere Anda

BANANA-MONARKIAK DIRELA ETA

“El rey, la concubina y un país perplejo” titulatzen zuen lehengoan bere kontraportadan Gipuzkoan gehien saltzen den egunkariak. Beste bat! esan nuen nirekiko, borboiari buruz ariko zelakoan. Baina erreportajearekin zekarren argazkiak ez zuen zerikusirik espainiarrei ihes dabilkien pertsonaiarekin eta, beraz, idazki haren irakurketari lotu nintzaion, munduko beste banana-monarka hura zein zitekeen jakin min.

Tailandiaz zihoan gauza, sexu-turismoarengatik ospetsu dugun lurralde bitxi hartaz. Eta kazetariak tailandiarren errege patetikoa erretratatzen zuen bere ekarpenean, munduko gauzarik harrigarriena balitz bezala. Tituluak adierazten zuen moduan, tailandiarren erregea bere sexu-lizentzia eta gastuetarako esku okerrarengatik nabarmendu da tronua aitarengandik errezibitu zuenetik, bat ere axola ez diolarik bere mendekoen egoera negargarriak. 

Irakurtzen amaitu nueneko hausnarketatxoak bi ondorio aurkeztu zizkidan: zer erreza zaigun urrutiko bekatuaz jardutea, hurbilekoak ahazten ditugun bitartean, alde batetik; eta bestetik, Espainiakoaz gain banana-monarkia gehiago ere badirela, Jainkoaren graziarengatik.

AMA BIRJINA ENTZUNGOR?

Itxura guztien arabera, Ama Birjinak ez dizkio babak eltzetik ateratzen Gorkari. Eta horrek - Marianoren aginduetara, antza- bide ezkutuetara jo behar izan zuen, berezkoa duten giro kakaztu eta zikinetik. Gorra al da Oinazetako Ama Birjina ala Gorkak ez du harengan fede nahikorik jarri? 

Jorge Fernandez Diaz, Mariano Rajoy, Luis Barcenas, Avilako diputatu xehea eta euren sokako asko eta asko ustelkeriaren besoetara bota ziren egun batean eta kakak gainezkatu zituen. Gero kaosa izan zen euren artean eta izutu egin ziren. Bibliak, ordea, beste modura dio, lehen-lehenik kaosa izan zela eta Jainkoak ordena ipini zuela unibertsoan. Beraz, ez da harrigarria Oinazetakoak entzungorrarena egitea peperoen paper salagarri arriskutsuak aurki zitzan irisarazi zioten erreguari, nahiz eta Gorkak dominarekin engainatu nahi izan zuen. Ama Birjinaren begietara popularrak ez bide zebiltzan zuzen.

Eta Ama Birjinak konpondu nahi izan ez zuena, Villarejoren esku utzi zuten eskuineko ustelek. Ba hori, kaosa.

EZ NATOR BAT UNAMUNOREKIN

Miguel Unamunoren “Recuerdos de niñez y de mocedad”

liburuari buruz “bertan nire dramaren lehen ekitaldia aurkituko duzu” dio bilbotarrak. Nor beraren gaineko jabetasunaz mintzatzen ari da, bizitzara agertzeak gutariko bakoitzean uzten duen arrasto tragikoaz. Gogora dezagun, tragedia izan zuela Unamuno filosofoak bere ibilbide existentzialaren ardatz nagusia.

Eta ideia horretan Salamankako Unibertsitatearen errektore ohiarekin ados nentorkeen arren, badira ezadostasuneko jarrerarako arrazoiak ematen dituzten egiak ere, egiatasunik baldin bada, behintzat. Eta horietako bat, hain zuzen, “ergelak eta santuak bizi daitezke bakarrik alai” aitorpenean aurkitzen dut. Nik ez daukat santu izateko bokaziorik. Baina etengabe egiten ditut ahaleginak alaikiro bizitzeko, helburua lortzeko gakoa ahalegin jarraikian datzalakoan bainago. Unamunoren ustez, beraz, ergelen sailean sartu beharko nindukete... eta - irakurleak ulertuko duen moduan- ez nago ados.

Nolanahi ere, Unamunorekin izan nezakeen ezadostasunik funtsezkoena terminologian dago. Tragedia al da bizitza? Beste inoiz idatzi dudan bezala, Juan Garmendia Larrañaga adiskide ahaztezinaren mugaketa nahiago dut: bizitza putada bat da... eta gero, azkenik, hil egiten zara. Eta Juanito ere filosofoa zen.

Argazkia: Tere Anda