Denboran ez hain urruti, Europa Hendaian hasten zen. Eta orduko testuinguruan Europako buruzagien izen-abizenak, nongoak ziren berdin zelarik, ezagutzen genituen – nik, behintzat, bai. Zuri-beltzeko TV hari begiratu edota Mugimenduko egunkarien nazioarteko orrialdeak irakurri eta - benetako informazioa ezkutatuta zegoen arren- han aurkeztu zitzaizkigun herrialde ezberdinetako buruzagiak, komunistak, demokratak edo, besterik gabe, eskuinekoak. Ia-ia etxekoak zirela esango nuke.
Gaur egun badirudi gu ere Europa garela. Are gehiago, gainontzeko europarrek bezala bozkatu ere egiten dugu europar parlamentua hautatzeko, denon interesak zaintzen dituen Legebiltzarra, hain zuzen. Urrunago joan gabe, atzo Brusela eta Estrasburgora begira zeuden hautestontzietan eman genuen botoa - egin genuenok, noski. Badirudi Europako Parlamentua, bere ordezkaritzari dagokionez, Indiaren atzetik munduko bigarren parlamentu demokratikoa dela. Eta nik, europar on gisa, sinetsi egiten dut.
Ziurta dezakedana da, kolore guztietako TVrekin, ideologia oso zabala duten egunkari eta aldizkariekin, ohean ere sartzen zaizkigun sare sozialekin..., horrekin guztiarekin, oraindik ez dakit nortzuk diren Europako Gobernuaren batzordekideak. Dagoeneko ez dut galdetzen, gobernu horrek milaka pertsonaia zalantzagarriren bizimodu ekonomikoa ziurtatzeaz gain beste ezertarako balio duen.
Bitxia da: lehen Europatik kanpo geundela hobeto ezagutzen nuen Europa. Orain Europan galdu egiten naiz. Eta atzoko emaitzekin, are gehiago.
Argazkia: www.deutschland.de/
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina