Gehienetan bezala
gustura irakurri nuen iragan larunbatean Joseba Arregi jelkide ohiaren
azken hausnarketa, Gipuzkoan gehien saltzen den egunkarian. Bizkaitik
promozionatzen ari den turismo kanpainaren eslogana -Be basque- zuen aitzakia
Arregik bere ikuspuntu partikularra eskaintzeko euskaldun (edo vasco) izateaz
ulertu behar denaren gain.
Adierazi nahi
nioke Josebari niri ez didala loa
galarazten bera, itxuraz, hainbeste kezkatzen duten galderetako bateriak.
Euskaldunaren (edo vasco) zeinua identifika lezaketen karakteristikekin
konbinazio kontaezinak egin genitzake eta denak balekoak lirateke. Ikuspuntu
animiko, moral, politiko, sozial, deportibo, erlijioso, geografiko eta
abarrekoak zaku batean sartuta, samur ikusiko genuke zenbat eta zenbat mugaketa
buru daitezkeen euskaldun (edo vasco) izateak adieraz dezakeenarekin.
Ordua iritsi zaigu,
Joseba, diferentzietatik -zilegiak!- letagin bihurriak ezkutatu eta
begiei tinko so eginez, formula baliagarrien bila elkarrekin ateratzeko.
Nagusiak gara, ez al duzu uste?, eta zentzu positiboan inbertitu beharko
genituzke gure indarrak, ezbai antzuetan ibili barik. Animo, bada!
A! Eta zure
artikuluaren aipamena "menel, tekel,
fares que se le aparecia a Nabucodonosor" ez dago zuzen. Hitzak izan
ziren Mane, Tecel, Fares eta
pertsonaia ez zen Nabucodonosor izan, Babiloniako Baltasar erregea
baizik. Portzierto, hitz horien esanahiaz Daniel profetak Baltasar erregeari
eman zion azalpenaren arabera, gaurkotasun handikoak lirateke hainbat esparrutan.
Zure artikuluan ezinegona sorrarazten dizutenez gain, nik aipatuko nituzke,
adibidez, legeak euren interesetara egokitzen dituztenena, eta baita Jainkoaren izena
aldarrikatzeari utzi gabe lagun hurkoa engainatzen (lapurtu, lapurreta
ukatu, kartzelaratu, azpiratu...) dutenena ere. Hor ere badugu zerekin kezkatu,
ezta Joseba?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina