Bere izena oroitu nahi ez dudan Bizkaiko herri batean... duela hamalau urte udal langile batek lanpostu bat lortu zuen, eta lanpostu horretarako euskararen nolabaiteko ezagutza eskatzen zen — eskatu, ez exijitu— mundu guztiak dakien bezala lurralde hartako bi hizkuntza ofizialetako bat dena. Baina aipatu enplegatu publiko horrek, hamalau urte hauetan lanpostuko hizkuntza-profilari iseka eginez (eta ziurrenik, ikasteko abantailak aprobetxatuz soldataren zentimo bat ere ez galdu gabe) justiziaren (?) instantzietara jo du bere eskubideak urratuta ikusi bide baititu, udaletxean bere euskararen mailaz galdetu diotenean.
Eta itsu, mutu eta gorra irudikatzen den
justizia hori perbertitu ere egin da, eta berriz ere ostiko bat eman dio
ipurdian sen onari eta bizitzea egokitu zaigun gizartearen garapen
normalizatuarekin konprometituta dauden herritarren arteko bizikidetzari.
Bere izena gogoratu nahi ez dudan herri
horretako udalari esango nioke, hamalau urtetan euskara ikasterik lortu ez duen
pertsona hori soberan duela bere plantillan, itxura guztien arabera ez baitu
gutxieneko maila intelektualik ematen, eta beraz sekula ez dio betebehar bat ere ongi
burutuko. Aldi berean, hizkuntzen gaineko eskubideetan sinesten dugun
gainerakook geure haserre eta ahotsa jasotzen segitu beharko dugu, guztiontzat
berdina ez den justizia zital hori errotik erauzteko.
Argazkia: rutakritica
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina