Gurea - dagokigula
adieraz badaiteke, behintzat- nahiko ikusia zegoen, salbuespen banaka batzuekin. Santi de
Pablok eta Edgar Meesek EAJri aplikatu zioten pendulu kontzeptuak, gaur egun
EH Bilduren aukera bozkatzen duen taldera zabalduz, ia beti aurreikus
daitezkeen emaitzak eskaintzen ditu. Sentimendu baten adierazpena da,
abertzalea izan ala ez baina gure herri txiki honek bere politika
subiranistekin konprometituta dagoela baieztatzea ahalbidetzen duena.
Gainerakoak hor daude, besterik gabe.
Estatu mailan, ordea, hauteskunde kanpaina deitoragarri baten ostean eta emaitzak
ikusita, Youkali berri bat jaioarazi behar delakoan nago, gizartea larriki
gaixo baitago, eta terapia birsortzailea behar du... agian existitzen ez dena.
Luze eta sakon bilatu beharko dugu nonbait zentzu onaren mehatzik dagoen
ikusteko.
Gehiegi eskatzea izan daiteke, ez gaudela gure
inguruan interes txikiena ere pizteko moduan, eta egin genezakeen edozein
saiakera porrot itzel batean amaitzen dela. Baina, nire ustez, Youkali bat
behar dugu, Kurt Weillek Alemania naziaren harira irudikatu zuen eta Alemaniako
okupazioaren aurkako frantziar erresistentziaren oihu bihurtu zen irudimenezko
irla hura.
Hodei ilunak zintzilik daude gehiengoarentzat
ia existitzen ez diren itxaropenen gainean. Zerumuga hobea izateko ilusioa,
esnatze hobeago baterakoa galdu egin da. Eta alferkeriak eta ergelkeriak gure
borreroak etxe atarteraino hurbildu dizkigu, aizkora gure lepoetan eskrupulurik
gabe erabiltzeko prest daudenak.
Bizitza ematen duen irlaren utopia behar
dugu... existitzen ez bada ere. Ezinbestekoa zaigu.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina