Urriaren azken egunak heriotzarekin lotutako data baten atarian jartzen gaitu. Belaunaldi desberdinek modu batean edo bestean ospatu dute enigma ilunerako jokaera naturala eta nork bere burua prestatzen du, kontziente ala oharkabean, hil-erriturako.
Egia esan, hilerriek aurreko hamarkadetan baino ehortzi gutxiago gordetzen dituzte beren hormen artean. Egiaztapen argia da hil ondoreneko ohitura eta planteamendu berrien kariaz, kanposantuetako bisitak murriztu egin ditugula, etorkizunean zer gertatuko den galdegai, bizitza eta heriotza bereizten duen marraz bestaldera jauzteak adierazten duen itaun ikurra bezain handiarekin.
Heriotza-sektorea ez dago krisian, orokorrean, baina horren inguruko negozio esparru batzuetan bai nabarmendu dutela murrizketaren eragina, lore dendetan, adibidez. Edozein giza jarduera besteren mugimendu batek eragin dezake, nahiz eta urrun egon. Ez naiz inoiz loreen aldekoa izan ehorzketetan, hildakoarenganako estimua erakusteko nor nabarmentzen den gehien sortak eta sortak bidaltzeko norgehiagoketa ulertu gabe. Nire kasuan, bereziki, nahiago dut maitasun hori bizirik nagoenean azaltzen bazait, eta ez loreekin, ahal dela txokolatinekin baizik.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina