KRISTAUTASUNAREN POLITEISMOA

Errepasatzen ari nintzen lehengoan Luis S. Granjelen "Historia de la medicina vasca" liburua eta egiatasun borobil batekin egin nuen topo: medikuntza iristen ez den tokiraino gizakion fedeak proiektatzen du bere itzala, gaixoaren osasunbideko esperantzan. Historikoki defizitarioa izan den  mediku-zerbitzu labur eta ertz beterikoan naturaz gaindiko laguntzan jarri dute beti gizon emakumeek itxaropena eta pentsatzekoa da leize koba ilunetan ere antzeko mekanismoarekin aritzen zirela gure jentilak, eta aitortu behar da ordudanik sinesmenak psikologikoki egundoko mirariak egin dituela.

Kristautasunak jainko bakarra defendatzen duen arren, bitxia da panteoi zerutiarreko arasetan  agertzen zaizkigun bigarren mailako babesle eta artekarien multzoa. Kristoren aurreko sineskerien hondakinak daitezkeenak sakon sustraitu ziren  gizartearen kontzientzian eta horrela ehunka jainko eta jainkosa txikik betetzen dute gure zeru partikularra: Magdalena, Lazaro, Antonio, Ageda, Eloy, Apolonia, Santiago, Roke, Marina, Kristina... gaixotasun larrietarako abokatu ahaltsuak.

Osasuneko patroiak ez ezik arlo askotakoak azaltzen zaizkigu santutegian: Rita, Fabiola, Barbara, Karlos, Tomas... Garbi dago monoteismoak ezin izan zuela jainko desberdinen oihartzuna guztiz ezabatu. Eta jainko bakarreko kredoa ezarri bazuen ere bigarren mailako dibinitateenganako debozioa ongarritu zuen, gau eta egun, interes propioan.