Ixten ari gara urtearen liburua. Gure bizitza
bilduman beste argazki bat gehiago ageriko da, duela ez hainbeste ia-ia hutsik
zegoen kajoia gainezka egitear dagoelarik. Erlojuaren gurpilak ez daki zer den
atsedena eta segundoz-segundo ibilaldiaren amaieratik hurbilago jartzen gaitu.
Eta?Egia esan behar badut, ez nau bat ere beldurtzen iluntasun ezezagunak. Eta ukitzen dugun eguneroko errealitatea hezur mamiraino gozatu behar delakoan nago. Ez dut sinatzen Castelaoren "os vellos non deben de namorarse" ospetsua. Ez nago bihotzeko adiskide izan nuen Juan Garmendia Larrañagarekin, "zaharrok ez dugu planik egin behar" adierazten zuenean. Nahiago dut Jacques Brelen:
Les vieux ne meurent pas,
ils s'endorment un jour
et dorment trop longtemps.
Kajoia argazkiz beteta daukadan arren, ilusioa
egiten dit gehiagorekin aberasteak.
Argazkia: Tere Anda
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina