BESTEA ERE EXISTITZEN DA

 

Zenbat aldiz galdetu diogu gure buruari, inguruan jazotzen ari dena errealitatea ote dugun edo gure asmamenaren islapen zuzena? Arreta guztia ipinita ere, zentzumen osoa dantzan ari, ikusten duguna gure baitan inbentatutako irudi hutsa dela baieztatzen diogu sarritan kontzientziari. Errealitatea bera zalantzan jartzen dugu, ariketa sinple batean.

Nik uste dut bizi ari garen egoerak sentikorragoak bilakatu gaituela, sentikortasunean bainu bizigarria hartu izan bagenu bezala, eta iruditzen zait errealitate gordina ulertzeko galderak gero eta korapilatsuagoak egiten dizkiogula gogoari, eta badirudi kasu askotan jarrera horretan antzematen dugun egiaztapen bakarra ni neroni dela. Nerau naiz egia bakarra eta gainerakoa... neronek asmatua. 

Solipsismoaren oinarrizko praktika ikusten dut haien gisako hainbat erreakziotan, pandemia uzten ari zaigun erresoluzio eta jokaera desberdinei erreparatuz. Eta egia da neurri batean, gutariko bakoitzak markatzen dituela bere ezagutza-markoaren mugak, egozentrikoak. Hori horrela, ezina zaigu besteen zirkuluetara iristea, sinpleki bestearen izana bera ukatzen dugulako. Baina nik ez dut solipsismoan sinesten. Bestea ere existitzen da eta elkar aritzea ezinbesteko baldintzatzat daukat, ni eta gainerakoa -bizidun den oro- garaile aterako bagara.

Argazkia: Zuriñe