Gure sendian "ohituta" gaude fusilamenduekin, pasiboki, jakina. Osaba zena, armetan altxatutakoen kontra bere ideia politikoak defendatzera etxetik atera zen eta ahaleginean atzemanda, Derioko kanposantuaren orma hotzaren kontra erail zuten faxistek, abenduaren 16an, 1937koan. Senitartekook oraindik ez dugu ulertu pizti-gizakia nola izan daitekeen hain krudela, hain zentzugabea.
Hogeita sei milioi hilotz gehiago nahi dituzte orain militar faxistek, bizi ari garen giro kolpista iluneko politiko hitlerzaleen isiltasun konplizearekin. Bide bazterretako zuloak irekitzeari ekingo al diote gu guztion gorpuak estaltzeko? Ala oraingoan begi bistan utziko al gaituzte etorkizuneko belaunaldientzako ikasgai moduan? Estatu buruak ez digu inkognita argitzen, 1981eko otsailaren 23an bere aita bezala, oraingo borboiak ere ezkutatuta segitzen baitu, badaezpada ere.
Bien bitartean, inguratzen gaituen beste protagonista hiltzailea barrezka ibiliko da, ziur, gure ergelkerian irtenbiderik gabe galduta, eztabaida zentzu bakoekin bazterrak harrotu baititugu, eguberriak bai ala ez erabakitzeko. “Soy el novio de la muerte” ozen batek ordezkatuko al ditu aurtengo jaietan ohiko gabon kantak?
Argazkia: gerediaga elkartea
Aupa lagun,
ErantzunEzabatuInoiz baino gehiago behar du elkartu sarean.
Ekin eta jarrai