Abuztuaren amaierako
goiz bat zen eta euria genuen, goitik behera. Giroa ez zen, beraz, oso egokia
maskarilla jarri eta kalera ateratzeko. Eta zalantza bat ere gabe, nire gelako
erakartasuna nahiago izan nuen, kanpoko gristasunak hausnarketarako giltza
eskaintzen baitzidan eta leihoz barne aldetik begira geratu nintzen, irudimenak
nondik eramango ninduen jakin barik... zertxobait antzeman nezakeen arren.
Hilari amaierako puntua
ipintzen diogu gaur eta gure etorkizun hurbileko koordenadetan galtzen ari
gara, kontraesana badirudi ere. Abszisa eta ordenatuaren logika kartesiarrak
normalean finkatzen duen puntuaren deskribaezintasunean gaude murgilduta, non
gauden eta norantz apuntatzen ari garen asmatzerik ez dagoela.Eta gure urratsen
hurrengo geltokia zein den ez jakitea normaltzat har badaiteke ere, nola bizi
daiteke oraintsuko gure egoera ezagutu gabe? Bada... bizi egiten gara!, eta
logika bera ere -behintzat, gure zibilizazioak jasotakoa- hankaz gora jartzen
ari gara ohartezinean.
Birusak arrazoitze
berrirako oinarria ahalbidetu du, eta gizateriak gai izan beharko luke bere
aldare sasi sakratutik jaisteko, apaltasunaren hazia lau izkinetara haizatzeko.
Ez gara ezer.
Argazkia: JMVM
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina