Ehun urte eman
dira, aramaioar ausart batzuek -sentimenduek eta ez interes materialek
eraginda- herriko Batzokia abian jarri zutenetik. Mende oso baten ibilbide
malkartsuan -berrogei urtetako tunel ilun eta beldurgarria barne- denetariko
istorioak bizi izan ditu aramaioar jeltzaleen kolektiboak, Euskal Herriko beste
guztien antzera.
Karlismo atzerakoi eta interesatuaren itzalean herri bezala ezin suspertuz, gogor astindu behar izan zituzten aitzindari haiek beren herritarren kontzientziak, euskal sentimenduaz jabe zitezen. Helbururako ahalegina ez zitzaien samurra gertatu, eta bi hamarkadatako lan eskergaren saria indar faxistek errotik erauzi zuten gerrarekin.
Euskal gogoaren eraikuntzarekin konprometituriko aramaioar haien ereintzak fruitu ederra sortu zuen aurki eta bigarren belaunaldi loratuaren abiapuntuan -1930 inguruan- oso herritar jelkide esanguratsuak ditugu, gizonezko eta emakumeak, azken horiek aurrekoen artean ez bezala. Egungo askoren ama eta aitak ziren; aitzindari haiek aitajaunak dituzten bezala. Eta katea ez da eten.
Euskal mapa politikoa aldatu egin zen, guztiz, tunel ikaragarri hartatik irteteaz batera. Desagertu zen karlismo antzugarria eta herri kontzientziak hartu zuen toki Euskal Herriko espektroan. Baina ez zegoen deskantsatzerik, egun ere ez dagoen bezala. Tentuz eta zuhurtziaz dagokigu lan egitea, amore eman gabe, bakoitzari hoberen datorkion sailean. Oraindik bidea sastrakaz eta oztopoz zaildua agertzen da. Horregatik helburua egintzat ematea, duela mende bateko abertzale haiei iseka egitearen hurrena izango litzateke.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina