Badirudi atzo izan zela eta mende erdia igaro da. Ez dut eguna zehazki gogoratzen, baina 1972ko ekainaren lehen astean geunden. Goizeko lehen orduan izan nuen karrerako azken azterketa. Merkataritza-zuzenbideko ahozko proba zen, Antonio Elosegi irakasle bikain eta pertsona onarekin. Hamar-hamabost minutu izan ziren. Azkenean, Elosegik bostekoa ematearekin batera, eszenatoki berri bat agertu zitzaidan, aurreko bost urteetan erabilitakoaren guztiz desberdina.
Hura ez zen puntu eta segituko abagunea. Bizitza-egitarauak zerumuga berria aurkezten zidan, ibilbide zigizagatsuarekin, eta halako beldur eszeniko batek harrapatu ninduen, ibili beharko nukeen bidearen hurrengo bihurgunea argi ikustea eragozten zidana. Garbi neukan, ordea, ordura arte ibilitakoaren azken geltokiak agurra eskaini zidala. Eta maleta eta lagun desberdinekin jarraitu behar nuela martxa. Ezin nion helburu berriari aurreko eskemekin ekin.
Berrogeita hamar urte eman dira ordudanik eta oraingo nire itxaropenak koordenada desberdinetatik igarotzen dira, garai hartan - urruti edukitzeagatik, nonbait- imajinatu ere ezin nituenak. Horrek baieztatzen dit apurtxo bat gutakoak garela, eta gainerakoa etengabe jipoitzen gaituzten zirkunstantzietakoak. Gainera, gutxi bailitzan, denboraren joanak ez gaitu jakintsuagoak egiten, zaharragoak baizik.
Baina badakizu zer? Honaino iritsita, bost axola niri!. Eta pozez beterik, aste honetan ospatuko dut unibertsitate karrera duela mende erdia amaitu izana, orduan ez bainuen presarekin astirik izan.
Argazkia: Ekain
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina