Duela egun batzuk, zirko apal horietako batek nire herrian ezarri zuen bere karpa, eta egun batzuetako emanaldien ondoren tresneria jaso eta desagertu egin zen, bere ikuskizuna antzezteko plaza berrien bila. Ezin dut esan zirkoko arduradunen iragarpenak bete ote ziren edo beren deiari erantzun zion ikuslegori erreparatuz desengainu berri bat jasan zuten. Ez daukat publikoak ikuskizunarekin desengainu eraman zuen esaterik ere, nire aldetik aspaldi galdu bainuen zirkoetarako zaletasuna. Herriko plazan aritzen ziren nire haurtzaroko txerpolariak - Augustin Anabitarte adiskide izan nuenaren “Poli” eleberriko deitura erabiltzearren- gogoan ditut eta baliteke haiek izatea, eskaintzen zutena neurtuta desengainurik txikien sorrarazi zidatenak.
Gero zirko ikusgarri eta izen panpoxotakoak etorri ziren - Atlas, Americano, Moscu,...- eta haiengandik zenbat eta mezu polikromatuagoak jaso hainbat eta sakonagoa izan ohi nuen desilusioa karpapetik ateratzean. Munduko espektakulurik handienak ere, sarritan, porrot egiten du.
Horregatik, distantzia guztiak gaindituz, jadanik zerbitzatzen ari zaigun hauteskunde-zirko zabalean ere, espektakuluaren saio desberdinen publizitateak pikutara bota dezake artista bakoitzean jar dezakegun itxaropena. Erreserbatu egiten dut, beraz, pub-kanpainari erredukzioko koefizientea jartzeko prebentzioa. Horrela etsipena txikiagoa da.
Argazkia: https://ecofin.es/
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina