Inoiz entzun nion Atahualpa Yupanquiri elkarrizketaren batean adiskideren gaineko definizioa: ni bestearen larruan da adiskidea. Biziki gustatu zitzaidan mugaketa eta harrez geroztik norainoko egia den kalkulatzen entretenitu naiz sarri, nahiko ariketa konplikatua dela aitortu behar dudalarik.
Edonoren bizitzan gerta daitekeen gauzarik
politenetako bat da benetako lagunak izatea. Pertsona horiek badakizu beti
egongo direla behar dituzun lekuan, ez bakarrik espazio fisiko bat betetzeko,
baizik eta zurekin pozak eta tristurak partekatzeko. Eta hor konturatzen zara
lagunak, aipatutako trobadore argentinarrak definitzen duen bezala, oso opari
gutiziatua dela... aurkitzeko zailtasunagatik.
Lagunak dohain paregabea dira, eta haiekin
haserretu egin zaitezke beren zureganako lotura galtzeko beldurrik gabe, badakizulako
haiek zure umore txarra onartu eta errespetatuko dutela. Nor ez da haserretu bere
buruarekin? Gutxi edo luze iraun dizu haserreak, baina beti itzuli zara zure
jatorrizkora, inolako arazorik gabe. Eta ziurta dezaket, esperientziaz, lagunak izan badirela, eta mendiko trufak bezain baliotsuak dira.
Argazkia: Ekain
Grande Atahaulpa, quien además tiene ascendencia vasca
ErantzunEzabatuChavero Aranburu
Ezabatu