KUTXABANK, ESPERANTZA ZAPUZTUA

Nire lehen harreman finantzeroa Aurrezki Kutxa batekin Unibertsitaterako diru-mailegu bat eskatu nuenean izan zen, 1966an. Ez dakit zenbat paper sinatu behar izan nuen Caja de Ahorros Provincial de Guipúzcoa-rekin, artean "creditos al honor" esaten zieten haietako bat eskuratu ahal izateko. Urteko 35.000 ziren eta nor beraren ohorea gutxi zelako nonbait bermatzaile pare baten babesa ere aurkeztu behar genuen. Karrera amaitu ondoren itzuli behar zen diru osoa gehi interesak, gure ohorea garbi utziko bagenuen.

Hamarkadetan joera berezia izan dut aurrezki kutxetarako, euskaldun gehienon antzera, eta eroso sentitu naiz tratuan. Kutxen edozein bulegotara sartzean, bazirudien etxeko luzapen batean geundela, nolabait esatearren, sendiaren diruak toki seguru batean zeudela iruditzen zitzaigun eta. Eurena ez zen bankuren hoztasun tipikoa eta gure funtsen ohiko kudeatzailearengan konfiantza osoa jartzen genuen.

Kutxen arteko harreman laukiak ere sinpatia pizten zuen gure izpiritu ameslarian. Eta batuko balira, euskal kutxa bakar bat sorraraziz? Nafarroakoa ere sisteman genuen, Federazio famatu hartako kidea baitzen beste hiruekin batera. Zertara itxaroten dugu euskaldunon Kutxa bakarra jaioarazteko? 

Baina gauzak okertzen joan ziren gu askoren txundidurako. Hain erreza zirudien prozesua nola arraio desbidera zitekeen hainbeste? galdetzen genion gure buruari, ikusten ari ginena ezin sinetsiz. Itsukeria izan zitekeen arrazoi bakarra. Eta sektakeria. Edo alderdikeria, berdina dena.

Gero etorri zen Europa, edo hori esan zitzaigun behintzat gobernuko instantzietatik. Eta kapitalaren zerbitzupeko makineria birrintzaileak  ametsak debekatu zituen eta aurrezki erakunde haiek desegin zituzten. 

Eta adierazi zitzaigun banku pribatua sortu beharra zegoela. Noski, betiko munstro boteretsu eta higuingarriaren  ad maiorem gloriam … eta banaka batzuen irabazi partikularren hazkunderako. Eta izena ipini zioten: Kutxabank, gu askoren baitan amesgaiztorik txarrenetan ere irudikatu ezin genuen irudi merkantil okerrerazle bihurriarekin. Eta esan zitzaigun Kutxabankek euskal izpiritu ekintzaileari sostengu ematen segituko zuela.

Horregatik, ziurrenik, orain Athletici lagunduko dio hurrengo lau denboralditan. Eta puntu honetan, 1966ko ohoreko maileguak gogoratzen ditut. Tamalez, euskal Kutxei ohorea lapurtu dietela uste dut eta bere tokian duintasunik eza zabaldu dute, eskukada beteez.