JAVIER ARANBURU, BETI ARTE!

Aranburu, notak hartzen, Arrasateko Udal pleno aretoan, 1979.12.06

Bi maisu izan nituen  nire kazetaritza-ibilbideko hastapenetan. Lehena Luis Alberto Aranberri "Amatiño" Zeruko Argiako bere "Zenbat gara" sailaren bitartez eta bigarrena berriki hil den Javier Aranburu hondarribiarra. Javier teoriaren irakaslea izan zela esan nezake, eibartarrari ofizioko praktikaren ildo malkartsutik aurrera egitea zor diodan bitartean.

Aranburuk teoriaren ezkutuetatik bideratu ninduen Deia egunkariaren 1977ko aurreneko urratsetan, alde batetik lankideentzat eratu ohi ziren ikastarotxoetan eta, bestetik, nire eskabideei  espresuki eskainitako klase partikularretan. Oraindik  paper zaharren artean gordetzen ditut  apunte gisa Javierren zientzia ekarpen haiek. Jakina, berrogei urte luzeko eskarmentuan kazetari erreferente gehiago izan ditut baina hasiera lanbrotsu hartako bi argi dorreak aipatutakoak gertatu zitzaizkidan.

Javier Aranbururekin adiskidetasuna landu ahal izan nuen gero. Euskalgintzaren entramatuko toki askotan izan ginen kideak eta berarekiko nire miresmena azaldu nion sarritan. Pieza osoko gizakumea genuen, kazetari fin eta langilea.  Eskola zaharrekoa izan arren  kazetaritzaren eboluzio etengabera zegoen abonatua  hondarribiarra, osoko profesionaltasuna erakutsiz.

 Euskal kazetaritzaren historian leku nabarmena irabazi zuen berezko merituz Javier Aranburuk. Berarekin zerbait ikasi genuonoi dagokigu Javierren balioei aukera ematen segitzea, kazetaritzaren oinarrizko elementuak ahaztu ez daitezen. Kazetaritza berriko hainbat profesionalek duintasuna zer den ez dakitenean Javier Aranbururen ikasgaiak praktikara eraman beharrezkoagoak ditugu, profesioaren etika deontologikoan sinesten jarraitu ahal izateko. Beti arte, Xabier!