Kofi Annan badakart
ere argazkian, ez da bera protagonista delako gaur Donostian burutuko den
konferentzian. Gaurko ardatz nagusia, izar bakarra, bakea da, oinarrizko gure
eskubidea.
Bakean sinesten du -desiratzen du- Euskal Herriak eta horixe oihukatzen dio ozen etengabe munduari.
Sinetsi, desiratu... exigitu egiten du bere ezintasun ia kronikotik. Bidean egon nahi dugulako begi guztiak Donostiara zuzenduko dira gaur, itxaropen izpiari eite jarriko ote zaion irrikan, guretzat eta bihar etziko belaunaldientzat bortizkeria larbatuaren estigma errotik erauzita izan dadin.
Baina ez gara inuzenteak eta jakin badakigu bide hori sastrakaz beterik edukiko dugula. Espazioak irabazten joan beharko da, amore eman gabe. Eta denoi dagokigu betebeharra auzo lan erraldoian. Elkar ulertzea bultzatu beharko dugu bakoitzak, orekaren zentzua, guztion ongizatea, eta unibertso bertsuko partaide izatearen sentimendua. Interesetako gatazkak eta elkarrizketarik ezak aurrean dugun gizabanakoa zein kolektiboa modu karikatureskoan islatzen dizkigute. Eta zirkulu horretatik ateratzeko kemen handia behar da.
Errepasa dezagun apurtxo bat historia eta gure herri honi bortizkeriak zer ekarri dion ikusiko dugu. Historiak ere erakusten digu herrien duintasunak modu positiboan eragiten duela horien garapenean. Eta Euskal Herriak bere buruaren gaineko jabetza berreskuratuko badu, aurriritzi, egia erdiak, irizpide sinplistak eta injustizia baztertu beharko dira. Baina aldi berean adorez eta indarrez ihardutea dagokio gure gizarteari, egin nahi lituzkeen aldarrikapen guztietan.
Ez dut oroitzen nork esan zuen, txar eta onaren arteko muga gizaki bakoitzaren bihotzetik igarotzen dela.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina