Krisi ekonomikoaren eraginez sektore
publikoko langileen ordezkarien kopurua murrizten ari dela irakurri nuen
lehengoan. Ez dakidan zer artikulaturen arau bat aplikatuz, badirudi langile
publiko horien interesak defenda litzaketen sindikalisten eragina, kantitatez
bederen, txikiagoa izango dela aurrerantzean. Ez dut ezagutzen zein erantzun
izan duen erabaki horrek langileen kolektibotik, baina pentsatzera ematen du,
jatorrian behintzat, ekintza sindikalistan ondorioa izango zuela.
Krisi ekonomikoa
aipatzen da bazter guztietan eta egia da zuloan gaudela, guk geuk urtetako gure
iharduera itsuarekin sortutako zuloan, hain zuzen. Horregatik, krisi hitza
besteren batekin ordezkatzeko garaia iritsi delakoan naukazue. Krisiak
abaguneko zerbait adierazten du, egituran gerta daitekeen uneko fenomenoa,
alegia. Krisiak denboran irauten badu,
krisia ez baizik iraultza bihur daiteke. Eta ene ustez, iraultza baten atarian
gaude; behintzat, nolakotasun guztiak ematen ari dira iraultzan pentsatzen jar
gaitezen. Egoeraz konturatu ote garen ala ez, beste gauza bat da. Zoritxarrez,
errealitatea da segitzen dugula erabiltzen krisi hitza, galdutako “ontasunezko”
denboren esperantzan gaudelako, nonbait. Eta gure politiko zein sindikalistek ez
gaituzte errakuntza horretatik ateratzen, eurak ere itsu daudelako, ala
–posible litzateke- ezgai direlako.
Eszenategi berri
bat diseinatu behar da gure bizitzarako. Eta orain artekoa ez bezala, obra
berri bat eszenifikatu behar du gizarte osoak, munduko antzokiak guztientzako
aukera eskainiko badu. Horregatik, iraultza eragiteko prest ez ezik, partaide
aktibo izateko borondatea aurkeztu behar du gizabanako bakoitzak. Iraultza
handi bat ordezkaritza-sisteman, iraultza enpresen sorkuntza eta kudeaketan,
iraultza hezkuntzan, iraultza bizitza-kalitatean eta, oro har, iraultza gure
bizimodu arruntarekin zerikusirik duten arlo guztietan.
Hori bai, krisi
ekonomikoari partxeak jartzeak ez du iraultzarako ildoa erraztuko, krisia bera
iraunaraziko baizik. Arazoa gizarte-egituran dago, eta paradigma aldatzeak gaur
egungo sistema hankaz gora jartzera behartzen gaitu. Eta, zoritxarrez, ez ditut
ohiko alderdi politiko zein sindikatuak egiaztapen horrekin oso ados ikusten.
Behintzat ez zaie euren aitorpenetan aldakuntza integralerako borondaterik
igartzen.
Argazkia: peatonet.blogspot.com
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina