Aitortu behar dut urrundik ikusi dudanean nire barnean haserre-eraso bat igarri dudala. Gure herriak arras zikinduta daude eta badirudi batzuek gozatu egiten dutela pintadekin. Ez dago egunik, artista anonimoren batek bere ezadostasuna guztion ondarea den herrietako eraikin zein gaineko ibilgeturen bitartez erakusten ez digunik. Tira; ez noa sakontzera denok ezagutzen dugun gaian. Alperreko ariketa litzateke-eta.
Baina pintadara hurbiltzen joan naizen heinean baretzen joan da haserre puntua, zeharo ezabatu arte. Hormaren kontrako eraso zuzena iruditu zitzaidana paperean eginda zegoela ohartu naizenean, -eta semearen erantzukizuna hari ez dagokiola dakidan erren- mezuaren egileen ama guztiz desagertu da nire gogotik. Paperaren zimurrek protesta egin dutenen begirune zibilizatuaz hitz egin didate. Eta argazkia atera dut, salakuntzak eta estetika ez direla elkarren etsai egiaztatzeko asmoz.
Gero konturatu naiz, dena den, hiri euskaldun batean behin protesta idatzia prestatzen hasiz gero, egileei euskaraz izkiriatzea otu zekiekeela, edo behintzat bi hizkuntzatan. Ziur nago, espainierazko Y VASCA, TODO POR LA PASTA esloganarekin asebete-beteak geratu direla kartel jartzaileak. Errima zuten literatura giltzarria beraien sentimendua adierazteko. Eta ez bide dute pentsatzeko astirik galdu nahi izan, euskarazko esaera burutsurik asmatzen gai ote ziren frogatzeko. Hurrengoan?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina