Denok ordainduko genuke
zoritxarreko izurrite honi amaiera noiz emango zaion jakiteagatik. Ez naiz
epidemologoa eta banintz ere ez nindukezue salbuespena izango, osasungintzaren
munduko profesionalei bezala, neuri ere ihes egingo bailidake erantzunak. Farmazia-industria
berebiziko dirutza inbertitzen ari da sendabidearen bila, txerto baten
esperantza eskandalagarrian, eta helmugara lehenen agertzen denak milurteko
irabaziak erdietsiko ditu, ad maioren korporazioaren gloriam.
Neurri berriak indarrean, lehengo beldurrak airean; eta hiritargoak egoeraren gaineko gutxieneko ideiarik egin gabe segitzen du, ahalmenak eta ezinak nola koka ditzakegun asmatu barik. Erdi Aroko pandemien aurrean erlijio-kofradiak ugaldu ziren gurean, batzuek San Roke besteek San Alejo edota Santa Katalina zituztelarik ezinen aldeztaileak. Horretara ailegatuko al gara?
Irudi arkaiko horrek itaunarazten dit zerbait ikasi ote dugun gizalditan zehar. Bekatu berdinen lakioan erori al gara? Betiko itsukeria eta hertsikerian jarraitzen al dugu? Nire ikuspuntutik, ez dut uste gu bekatariok infernuko zigorrarekin kondenatuko gaituzten ... baina norbaitek zigorrada eredugarriak eman beharko lizkiguke, gizadi osoa arriskuan jartzeagatik. Ezetz?
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina