Beste
inoiz ere idatzi dut gure bizitzan egun batetik bestera agertzen zaizkigun
hitzetaz, eta gaur ere txoko honetara dakart duela gutxitik egundoko indar eta
maiztasunez erabiltzen ari den erresilientziaz. Jakina beti izan dela
egoera zail eta konprometituetara gizakiok erakutsi ohi dugun ahalmena, horixe
baita hitz horren esanahia. Baina hirurogeita hamar urtetako irakurgai eta solasaldietan
askoz gutxiago ageri zait zorioneko berba hori azken hilabeteotan baino. Nondik
nora hazkundea?
Zalantzarik
gabe, birusak entxufatu gaitu termino horretara -ez dut esaten berria denik-
eta antza denez askoren hiztegia findu eta aberastu da erresilientziarekin.
Baina garbi daukat denek ez dutela modu egokian erabiltzen, izan ere berba bat
modan jartzen denean egundoko abiadurarekin hazten da zabaleran, eta sarritan
bere baitatik adierazpen ugariko eskaintzarekin amaitzen da. Beraz, ustezko
aberastasun lexikala nahasi zorabiagarria bihur daiteke.
Euskarak
erdaratik xurgatzeko duen ahalmen handia kontuan izanda, batzuetan
erresilientzia osoa beharrezkoa egiten zait iristen zaizkidan mezuak zentzu
aproposean ulertzeko.
Argazkia: Zuriñe
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina