Bada kontabilitateari buruzko definizio bat:
kontuen liburuak ondo eramatea, urte amaieran nagusiari interesatzen zaion
emaitza emateko. Nire ibilbide profesionalean frogatu ahal izan nuen, txantxa
dirudien mugaketa hori ez dagoela hain urruti errealitatetik. Eta orain nire buruaren
nagusia naizenez gero ez dut neurea den bizitzaren gaineko balantzerik
sortzen. Tranpa egin nezake edo, oharkabez, partidaren bat edo beste gaizki
baloratu eta balantzearen sinesgarritasuna kolokan jarriko nuke.
Bestalde, ene ustez, balantzeek ezer gutxi
balio dute pertsonen kasuan. Nik behintzat emaitza kontuak nahiago ditut,
uneko errealitate gordina islatzen dutenak. Balorazioko tartea zenbat eta
laburragoa den heinean emaitzan asmatzeko probabilitatea handiagotu egiten da.
Horrek esan nahi du etengabeko jardun positiboan arituz gero ondorio argitsua ziurtatuta
dagoela. Emaitza kontu egiterik ez denean, ordea, txarto! iraganeko erreferente
bihurtu garelako seinalea baita. Etorkizun betierekoan jarrita, in saecula saeculorum.
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina