BILATU

azaroa 21, 2016

HOMO VIATOR

Ez gara geldi egoteko jaiotzen. Bizidun guztien sena dugu mugimendua, higidurarik eza  hilotzaren islapen hutsa den bitartean. Gaixo ezindu erabatekoak ere mugimenduan ditugu etengabe, barne autopista azkarrean edo ildo estu malkartsuko abiadura motelean. Baina beti bidean.

Azken finean horixe gara gu, homo viator, atsedenik  gabeko bidaiariak, eta bizitzako une guztiak ikasten ematen ditugu, eremu berrietatik edo ohiko bazterrei etekin desberdina atereaz. Badira bi eternitateren arteko egonaldiari trantsitu deitzen diotenak eta garbi dago hitz horren bidez nonbaitetik norabaiterako bakoitzaren bidaia adierazi nahi dutela.

Mugimendua barne aberastasunarekin erlazionatzen dutenen aburukidea nauzue. Izpiritu aberatsa erion ohi du bidaiariak, ikasteko beti prest, balizko eroritik ostera jaikitzeko beti gertu. Bidaia, nahi bada, behin behinekoa izan daiteke, baina ez dio inoiz mugimendua izatezko nolakotasunari uzten. Kanpo edo barne higidura den berdin dio. Inportanteena mugimendua bera da. Bidaiari izatea. 

Argazkia: Tere Anda

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina