(Nazioaniztasunaren ordezkari txiroa den Evo Morales bolibiar presidentea oroituz, mendebal-balore ukitu ezinen defendatzaileek gutxietsi duten egunetan)
Iokin Zaitegi euskaltzaleak ederto ezagutu zuen Guatemala. Goitik
behera arakatu zituen gizarte guatemaltarraren maila desberdinak. Errepublikako
presidentearen lan gelara sartzen zen erraztasun berdintsuarekin bazkal
zezakeen indioen txabolarik txiroenean. Eta horregatik zekien Zaitegik kanpo
laguntzarekin gizentzen ari zirela gizarte ustelgarri hartako borrero izango
zirenak.
Euskal Herrira behin eta betiko iritsi zenean, 1972an, Guatemalako
nazionalitatea ez ezik herri haren esentzia zekarren Iokinek bihotzean. Eta
bere biografia-libururako egin nion elkarrizketa batean erantzun zidanez
etorkizun handiko lurraldetzat zeukan
Guatemala.
Guatemala.
Inoiz heltzen ez den unea da etorkizuna eta nik ezin dut zehaztu
non jarri zuen Iokinek bere iragarpena, noizko uste zuen berak emango
zela nazio haren loraldia. Esan dezaket, ordea, gaur eguneko Guatemalari
erreparatuz Zaitegi oso igarle txarra zela, huts galanta egin baitzuen
prospekzio hartan.
Guatemala dugu munduko lurralderik beltzenetakoa giza eskubideei
dagokienez. Rios Montt presidente satrapa eta iluminatu ohiaren kontra duela
hilabete inguru emandako sententzia baliogabetzeak erailketa, bortxaketa,
lapurreta eta genozidio baten historia babestea adierazten du. Herri xumeak
oraindik erakuts dezakeen duintasun mehatxatuari ostikada berri bat eskaini
zaio egitura judizialetatik, indar zapaltzaile eta oro xurgatzaileen izenean.
Borreroek irabazi dute beste behin oligarkiaren txalo artean. Eta kanpo
laguntzaileen begirada babeslearekin. Zaitegiren sasoitik atzerantz egin du
Guatemalak, intelektual arrasatearraren ustea zapuztuz. Tamalez.
Argazkia: www.csatravels.com
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina