Askoz hobeto joango
litzaiguke eskola garaietatik barre edo, behintzat, irribarrearen garrantziaz
mintzatuko balitzaigu. Eta ikasketen arlora ez ezik barrearen gaineko
sentimendu positiboa sendi eta lagun arteko ingurumarietara ere egokitu balitz
beste kuku batek kantatuko lioke gure gizarteari.
Barre egitea eta
barregarri izatea ez dira sinonimoak, noski, batzuei horrela irudi
lekiekeen arren. Bata osasuntsua dugun bitartean bigarrenak kalte egin
diezaieke pertsonari eta, barregarrikeria giza-kolektibo zabalari aplikatzerik
badago, baita herri osoari ere. Noizik behin barregarri agertzeak, ordea,
barrearen ondorio osasungarria biderkatu egin dezake, barre eragilea elementu
aktiboa bilakatzen baita, normalean errezeloz begiratzen dionaren aurrean. Zer
dela-eta errezeloa? Erantzun sinplea: ohituta gaude seriotasun eta iluntasun
kronikoa elikatzera eta nekez uler dezakegu bizitza irribarretsu ematen duen
gizaki bitxi bezain fidagaitza. Erotzat hartzen dugu maiz.
Baina barreak,
eragingarria izango bada, barrutik atera behar du, buruaren logikak bihotzaren
zintzotasunetik pasarazi ondoren. Osterantzean gezurrezkoa izango da, tonto
barrea, alegia. Irribarrea muskulu-arazoa izan daiteke, soilik. Ezagutzen
ditugu beti irribarretsu aritu arren kontzientzia ikatza bezain beltza dutenak.
Ez, horren barre faltsuak min egiten du. Egiazko barreak norberarenak ez ezik
lagunaren sentimenduak dardarazi behar ditu, kutsakorra behar du izan
erroetatik.
Berezko
baikortasuna elkar konpartitzen denean, bizitzaren aurrean irribarretsu
agertzea bizitza-estilo magikoa sortzen da. Horregatik hezi behar da giza
norbanakoa irribarrearen ezkutuetan ... eta sentimendu positiboen garapenean.
Bizitza askoz eramangarriagoa bilakatzen da eta malkoetako ibarrera zigortu zitzaigula
has daiteke ahanzten
“Le rire des
basques” da Eric Dicharry adiskideak idatzitako liburua. Interesgarria, oso,
gure herriak barrerako erakutsi duen eta egun darakutsan jarrera ikertzen baitu
egileak. Dicharryren ustez, barrearen sustraiak azaltzeak gizartearen ohituren
aldaketa hobeto ulertzen laguntzen du. Eta, gehitzen dut nik, baita elkar
bizitza estimatzen ere.
Erreferentzia: “Le rire des Basques” (Jose
Miguel de Barandiaran Fundazioa/ L´Harmattan. 2013. Paris) Barandiaran
Bilduma, 17. zenbakia.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina