Albisteak ahoa bete hortz utzi ninduen, ez nolabait espero ez nuelako, baizik eta gure gizartean zerbaitek huts egiten duela erakusten zuen froga berri haren aurreko gizarte erreakzioa hutsaren hurrena izan zelako. Berriak zioen Bilbon 39.000 zakur direla, hamabi urtetik beherako giza biztanleen kopurua 30.000koa den bitartean.
Zakurrak gizatiartzen ari garen garai honetan, gure bizitzako denbora gehiago eskaintzen diegunean haurrei arreta ematen inbertitzen duguna baino, urdaila eta bihotza iraultzen zaizkit, eta ezin dut esan gabe utzi mundu hau itzulerarik gabeko puntu batera eramaten ari garela.
Oker dago zakurrak mespretxatzen ditudala uste duena. Bizitza osoa eman dut horiekin. Ni ez naiz aldatu haiekiko harremanean. Gure gizarte definitu ezina da bizikidetzaren eszenatokia nahastu duena eta bere bizitzan zakurra ezinbesteko elementu bihurtu duena, aldare sakratu batera igoz. Eta hori, ene ustez, ez da gizadiaren jarrera eskuzabala, aitzitik, berekoikeria hutsaren erakustaldia baizik.
Irudikatzen ari naiz, urte batzuk barru, San Mames futbol-zelaia, harmailak txakurrez gainezka beren bufanda eta kamisola zurigorriekin, partidu bat ikusi aurretik zaunkaka. Ez dut garbi antzematen, ordea, zein animalia-espeziek egingo duen salto zelaira norgehiagoketari ekiteko. Argi dago Bilboko gizon edo emakumerik ez, desagertuta izango baitira.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina