LAPURREN ISTORIOAK

Ez da Clausewitz irakurri behar  Ukrainako gatazka gizakiek gaizkia egiteko duten nahiaren ondorio garbi eta gogorra dela konturatzeko. Izan ere, gerrak gizakiak lapurtzeko duen joeraren ondorio bat besterik ez dira. Lapurtzea, interesatzen zaiguna bizilagunari kentzea, eta gure onerako bakarrik hura sufriaraztea. Gatazka honetako historiaren eskaileretatik igo gabe, zeruertzean harrapaketa bat ikus dezakegu, ebazleari aurretik ez zegokion jabetza bereganatzeko nahiak bultzatuta.

Gatazka armatuak gorrotatzen ditut, baita txikiena ere, neurri horretako kriminalitatean kategoriak ezar badaitezke. Denak dira gaitzesgarriak eta nazkagarriak. Badakit eremu zingiratsu batean sartzen ari naizela, eta gerren gaineko teorialariengandik kontrako iritziak jaso nitzakeela, batzuetan indarkeria justifikatuta dagoela adieraziz. Baita zera ere! Bestearen txikizioa nahi duen persona deitoragarria da, indar guztiz.

Ez dakit noiz — inork ez daki— amaituko den gatazka hori, baina ez dut uste errusiarren buruzagi aurkeztezina ergela denik, eta dagoeneko kalkulatuta izango ditu jasan ditzakeen arriskuak. Zenbaki beltzak gorri jartzen zaizkiola ikustean, geratu egingo da. Eta beste aldean, gorabehera askorik gabe noraino iraun dezaketen kalkulatzen dutenak daude, beren negozio partikularrek hegaldia azkar igo dezaten itxaroten ari. Ba, hori, lapurren istorioak.

Argazkia: wikipedia