Zorionaz galdetzen zaigunean irudimena hegan hasten da eta trumilka datozkigu balizko mugaketak. Orduan konturatzen gara zorionak, gutxienez, ez bat baizik gizakiak adina begitarte eduki ditzakeela, zoriona ukiezina baita, sentimentala, eta beraz psikeak agintzen du bizipen fisiko guztien gainetik. Zoriontsu izan daiteke oinazean.
Xabier Amuriza bertsolariak adierazi berri duenez, bera da “bigarren euskaldunik zoriontsuena” Eta badaki zein izan zen lehena: Bernat Etxepare idazlea, hau da, Linguae Vasconum Primitiae liburuaren egile ahaztezina (ahaztezina behintzat adineko euskaldunontzat, kostatzen baitzait pentsatzea gazteek nafar klasikoaren liburua irakurri dutenik) Amurizak ordu ederrak eman bide ditu apaiz heterodoxo eta erromantiko haren obra euskara batuan jartzen. Ondorioz haren kideko bilakatu da bizitza sentimenduetan eta zoriona nagusitu zaio.
Pozten naiz Amurizaren egoeraz. Bakean eta askatasunean garatutako lanari beti geratzen zaio ateren bat zabalik, ukiezintasunean nagusitzen zaigun zorionaren argi printzak sartzen uzten dituena. Horrexegatik aisialdian (otium) zein negozioetako (nec-otium) saiakerak gogokoak behar dira izan, zapore atseginarekin amaituko badira. Finean, denak izan gaitezke euskaldunik zoriontsuena.
Argazkia: Zuriñe
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina