Giza kolektiboaren garapena soziala izango da ala gureak porrot egin du. Ezeren gainetik gizakia izango da garaile ala esklabo hutsak bilakatuko gara. Izan ala ez izan, argi eta garbi. Ekonomiak ezin du gizartea askatu, formula askatzailean oinarri ekonomikoa derrigorrezkoa gertatzen zaigun arren.
Pandemiak mundua hankaz gora jarri digu eta hamaika laudorio entzun ahal izan ditugu, botere politikoek berreskuratze ekonomikorako aldarrikaturako neurriak direla eta. Inoiz erabilitako aurrekonturik handienak izango dira han eta hemengo herrialdeetan martxan jarriko direnak eta badirudi ostera ere ahaztu dugula pertsona diruen labirinto konplikatuan. Salba bedi ahal duenaren gordintasunean jarraitzeko arrisku bizian gaude, neoliberalismo orojalearen hatzaparretan preso.
Egitura defizit erraldoiak azalean utzi du osasun publikoaren gabezia kronikoa. Erakunde boteretsu aseezinek bira berri batez estutu dute mundu osoko populazioaren premia, ia-ia bizitza arrunt duinari eusteko ahalmena ahitzeraino. Eta oinezkook gure mailako albokoari begiratzen diogu, gehiago ote garen frogatzeko, guztiz ahaltsuak gure etorkizuna hipotekatzen digun bitartean. Dinamika horrekin apurtzen ez den bitartean ekonomiak ez gaitu aske egingo.
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina