Udaldian barrena goazela ezer ez dela berdina izango oroitarazten dit lagun batek, arratsaldeko kafea terraza batean hartzen ari garela. Berbak labaintzen zaizkigunaren sentsazio patxadatsuak inguratzen gaitu, ez baitugu ezertarako presarik, mundua ez dela gelditu garbi ikusten dugun arren. Gertatzen dena da, gure zain legokeenak ez duela ardura merezi, behintzat uneko perspektibaren arabera.
Gero konturatzen gara ez dela bakarrik uda parteko egiaztapen borobila, urteko sasoi guztiek baitakarkigute pentsamendu berdina. Eta baieztatu egiten dugu barne arragoaren sendotasuna, hamaika abenturatan indartutako eskarmentu solidoa. Ondorioz barregura piztuta zantzotan amaitu dugu kafea.
Bitxiena da gero ohartu naizela ni bakarrik nagoela terrazan, eta elkarrizketa ez baizik bakar iharduna izan dela, nire barne ibilaldi lasaia, tranparik gabea. Ziur nago, goitik behera, ezer ez dela aurrerantzean berdina izango, aldakuntza gurekin baitoa, urratsez urrats, orduz ordu. Udak ez ezik, udaberri, udazken eta neguak ere diferenteak izango ditut. Egia esatera, ez dakit kafe izan ote den edan dudana.
Argazkia: Ekain
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina