Egingo bagenu atzerako mende osoko jauzi bat denboran eta nire herriko udal pleno batean gertatutakoa entzuterik balitz, alkate batek euskal pilota eta krossa kirol inmoraltzat hartzen zituela adituko genuke. Zalaparta sortu zuten baieztapen haiek herri txiki hartako gizartean eta ez da gutxiagorako, denborapasa gisa pilota eta frontoia ezinbestekoak baitzituen jendeak. Krossari buruz, egia esan, ez zen ia ihardespen izan, artean inork gutxik baitzekien nola egosten zen kirol “arraro” hura.
Alkateak - integrista petoa bere ideologia
erlijiosoan- herri erantzunaren aurrean defendatu behar izan zuen bere burua,
frontoietan artekaria azaldu zenetik jolasaren zentzua zeharo aldatu zela
argudiatuz. Ez zen berdina jolasa eta jokoa. Pilotaren zirrikituetatik diruaren
interesa sartu zenean jolasak – jolasa erdal solasaren eratorria dugu, gehitzen
dut nik- bere inozotasuna galdu zuela azpimarratzen zuen herriko lehen
agintariak bere diskurtsoan. Eta beraz, haren ustez, pilotaren praktika
inmorala izatera pasatzen zen.
Ehun urte geroago alkate hark burua jasoko balu, zer esango luke? Ez diot
minutu bat ere eskaini Europako Futbol Liga (oraingoz) ez jaioari; hala ere,
garbi nuen lehen unetik kiratsa zeriola. Baina ez daude garbiago oraingo
erakunde usteletatik haren gurpiletan eragozpenak jarri dituztenak, dei dezagun
Uefa, boleiboleko federazio... edota Asegarce. Berdin dit. Lehia kirolak bere izaera errebisatu behar du, morala izango bada.
Argazkia: www.etica.es
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina