UMEZAINTZAN

Urteko egunik politenetakoa izan nuen iragan asteazkena, umezaintzako txikitxoekin bilduta, hogeita hamar bat haur jakin minak irrikan nire inguruan eserita. Duela sei urte ere idatzi nuen txoko honetan ariketa atsegin honetaz, eta nire azalpenetan ez naizela errepikatuko aginduz, ostera heltzen diot gaiari, ordubete goxoa izan zela aurreratuz.

Umeak ume, beti, hemen eta edonon. Horregatik begirune osoz hurbildu behar gatzaizkie,  kontzienteak baitira alde guztietatik iristen zaien informazioaz. Eta prest daude eurengana heltzen ari dena digeritzeko, hori bai, informatzaileak mezua behar bezala janzten badie.

 Herriko historiaz mintzatu behar nien oraingoan ere, eta lantegia erreza ez den arren entzule txikitxoenganaino konexioa ahaleginean datzala ezagutu dut azken urteotan, batez ere nire biloben bitartez. Ez du zerikusirik nagusienganako taktikarekin, kasu honetan entzuleei ere eskatu behar baitzaie aldeko jarrera aktiboa. Umeekin konektatzeko erabili beharreko lanabesak diferenteak dira. Eta, zinez, gero eta ederragoa ikusten dut maistra-maisuen ofizioa. Ziur nago urteen joaneko talaiatik begiztatuta, errekonpentsatuta sentitzen direla behin ume izandakoen erantzunarekin. Polita litzateke ezagutzea, iragan asteazkeneko nire entzuleek ilusioz transmititu nahi izan diedanaz ezer gogoratzen duten urtebete barru.

Argazkiak: Miren Etxebarria