NATURAREN DESOREKA

Ez da berria, gizakia aspalditik baitabil eguratsari ahalik eta zukurik gehien ateratzeko ahaleginetan. Gogoratzen dut, artean umea nintzela Arabako Errioxara joan ginen sendi bidai batean lehen aldiz entzun nuela bertako nekazariek tiro egiten zietela hodeiei, euriari eragiteko asmoz. Gauzak sofistikatu egin dira eta berriki irakurri dut txinoek lantegi erraldoi batean dihardutela Tibetean euri jasa 10.000 milioi metro kubikotan gehitzeko. Naturak matematikarako eman zidan gaitasun urria dela eta, hainbeste uretako bolumena irudikatzeak ihes egiten dit, baina suposatzen dut asko dela. 

Zentzumen osoarekin adierazita esan daiteke, ordea, txinoak alde batetik eta amerikano eta amerikano ez direnak bestetik, modu artifizialean euria eragitea planetaren desoreka handiagotzen ari garen bitartean, hondamen berri baten atarian jartzea dela, edo - argiago esanda- sartuta gauden burugabeko ingurumen-politikari jarraipen itsua ematea. 

Horrek esan nahi du, beldur ematen didala txinoen saiakerak, ezer onik ekarriko ez diolako gure munduari. Eta ikuspuntu ekologikotik bakarrik ari naiz; geopolitikoari helduko bagenio... akabo!

Argazkia: Wikipedia