"Txerpolariak" idatziko zuen
Augustin Anabitarte euskal idazle donostiarrak. "Compañía gimnástica,
acrobática y mímica de don Rafael Díaz de Lisboa"ko artistak genituen
Augustinen fikziozko protagonistak, herriz herri ari zirenak, euren arte xumea
gogo-askatasunetik eskainiz. Gazte nintzela ezagutu nuen Anabitarte eta
gizon librea genuela adierazi behar dut, gure haize-ontzi txikietan nabigatzen
ari ginen bitartean hark irakasten zizkigun itsaso-teknikek ahalbidetutako
askatasun hitzaren adierazpen osoan. 
Anabitarteren txerpolariak eta "La
Bruja y Don Cristóbal. A cada cerdo le llega su San Martín"eko
titiriteroak antzerakoak ditugu, batzuk eta besteak adierazpen libreko
aldarrikapenean ari baitira, gogo eta gorputz-lotura guztien kontra. Nola
arraio pentsa dezake inork izpirituari ateak jar dakizkiola? Buru motz
batek edo sistema politiko sozial kirastu batek bakarrik har dezake gogorako
atea fabrikatzeko erabakia. Eta buru gaixoek ordena naturala gainazpikatu
egiten dute.
Titere-estadium erraldoia bihurtu da politikako mundua eta panpina ustelduak
botere guztiz ahaltsuaren eskuek mugitzen dituzte. Haize fresko libre
garbitzailearekin datozkigun txerpolariak, aldiz, arriskugarritzat hartzen
dituzte ezker-eskuineko buru oker sabel eskertuek. Eta auzipetu egiten dituzte,
terroristak direlakoan. Baina ez,
izuaren politika darabiltenak ditugu, bakar-bakarrik, terroristak.
Argazkia: www.gamba.cl.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina