PRESOKRATIKOAK, POLITIKOAK ETA HUTSA

Hauteskunde-hitzordura hurbiltzen garen heinean hautesle arruntoi harridura-musua modu progresiboan areagotzen zaigu, infinituranzko joerarekin. Urteak daramazkit teoria hori frogatzen. Ez da oso zaila. Begira: eguneroko albiste politikoei erreparatu eta ikusiko duzu zein nolako aurpegiarekin amaitzen duzun. 

Harridura, haserrea, sumindura. Sentsazio horiek - eta gehiago- gainezkatzen naute nire baitan hautestontzirako deiaren oihartzuna handitzen doan batera. Politikoen esanak eta, oro har, jarrera ulertzeko zailtasunak filosofo presokratikoen teorien ontasunera heltzeko ditudanekin alderatu ohi ditut. Hauekin bezala, politikoekin ere ez dut asmatzen noiz ari diren egiatan eta noiz didaten adarra jo nahi. Ez dakit noiz engainatu nahi nauten - hori bai, gura barik (esango lukete eurek)- eta noiz balizko errua mezulariari leporatu behar zaion, Grezia klasikoaren aurreneko filosofo haiek euren transmititzaile edo interpretatzaileak izan baitzituzten, egungo politikoek medioen konplizitatearekin jokatzen duten modura. 

Azkenik, hutsaren aurrean, sumindurak itsuaraz nazakeela ikusten ari naizenean sokratikoen multzora jotzea erabakitzen dut, argi apur bat gehiago egingo zaidalakoan. Baina aurki konturatzen naiz Atenaseko filosofoaren jarraitzaileen artetik sortutako egia platoniko, aristoteliko eta enparauekin ez noala inora, politika eta demokraziaren esanahia itxuraz aldatu baita, oso, eta inguratzen gaituen mundu politikoan ordena apur bat jartzeko post-post-estrukturalismo batean hasi beharko genukeela pentsatzen iruditzen zait ... edo, bestela, kartzelen sarea handitzean, ad infinitum. Ala biak?

Argazkiak: wikipedia

http://www.fentmuntanyaiformacio.es