Espainiarren erregeak -Magoen eguneko
atarian, eta protagonismoa kendu nahi izan balie bezala- bere buruaren gaineko
publierreportaia bat kontratatu zuen -hori bai, xemeikorik ordaindu gabe- bere
morrontzapeko hiritarren telebista publikoan; eta hemen Jainkoa eta gero
aintza...
Aitortu behar dut -ez zait bat ere kostatzen- idatzizko erreferentziaz bakarrik dakidala zer esan zuen borboiak. Polita izango zen abdikazioa eta erregetza-sistemaren amaiera iragarri izan balu, baina ez bide dugu zorte hori izan. Aitzitik, bere semearentzat hitz laudagarriak izan bide zituen, espainiarrek harengan ordezko paregabea dutela azpimarratuz.
Bere irudi esperpentikoa -anakronikoa izateaz gain- jatortasun eta seriotasun faltsuaz ezkutatu nahian, lifting mediatikora aurkeztu da elefanteen ehiztaria, oraindik ere alde dituen hedabide boteretsu batzuen eskutik. Espainiar telebista publikoaren joko logikoari, logika interesatutik ari diren beste kate eta kazeta batzuen hedapen kirastua gehitzen bazaio, espainiarren erregeari, berdin dio zein izenarekin, Jainkoaren graziak -Caudillo de España por la gracia de Dios- bizitza luze ahalbidetuko diola esan liteke. Eta pena sentitzen dut.
Baina nahi nuke pentsatu deabruak eskutxoren bat luzatuko diola hiritargo zintzoari, borboiaren aulkia mugiaraziz. Mugitu bakarrik ez, baizik eta jarlekua hautsi eta ifernuko betiereko sutzarretara botatzeraino hel litekeelako esperoan nago. Poza besterik ez nuke sentituko.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina