Lehen-lehenik, barkamena eskatu behar diot irakurleari, erabili dudan titulu eskatologiko horrengatik.
Eta jarraian, irakurleari berari galdetu behar diot zer sentitu duen, Gurtel kasua deitu izan den auziaren protagonista laster kalean egon daitekeela enteratu denean. Niri, aurreratzen diot, higuina eman dit albisteak. Justiziarekiko mesfidantza areagotu egin didan deliberamendua eskandalu etiko eta inteligentziaren kontrakotzat hartzen dut, goitik behera.
Hamabost milioi euroko fidantza ezarri dio epaileak eta hemen ez da ezer gertatu! Bere karrera “politikoa”ren hastapenetan ezkerreko eskua aurrean eta eskuinekoa atzean, besterik ez zuen lapur higuingarri horrentzat edozein fidantzak errekusagarria izan beharko luke. Nola arraio jar dezake “diru zuri”rik epailearen mahaian, baldin eta eduki dezakeen guztia zikina baldin bada?
Ezarri zaion fidantza diru kopururik txikienarekin estaltzeko prest balego ere, automatikoki, tipoa kartzelan segitzeko agindua emango nuke nik, balizko zigorra biderkatua, gizartearen ezinbesteko balioen kontra eraso interesatua behin eta berriz gauzatu zuen eta horiei esker zerri nazkagarriaren antzera gizendu zen pertsona nardagarri horrek ongi merezia baitu eskarmentu eredugarria.
Hor nonbait irakurri dudanez, badirudi Pedreira epailearen erabakia Giza Eskubideen Europako Epaitegiaren jurisprudentzian oinarritzen dela, “Justizia egitea bakarrik ez, baizik baita egiten dela itxura ematea”: "Justice must not only be done; it must also be seen to be done" Kasu honetan ez justizia ezta, are gutxiago, itxura.
Kaka-estolderiak beteta daude espainiar justiziarekin.
Lapurraren aurpegiko argazkia: http://www.elsiglodelasluces.net/?tag=gurtel
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina