Lehen jaun hartzea egiteko ikasi behar izan genuen katixima liburuxka berreskuratu dut iragan asteburuan eta errepasatu ditut orriak, “Soy cristiano por la gracia de Dios” aitorpenak sei urteko umearenganaino eraman nauelarik, ziztu bizian.
Eta testua irakurtzen ari nintzen neurrian, zenbait baieztapenen adierazpen arabeskoekin egin dut ostera topo, garaiko moralaren aginduetara erabilitako hitz, esamolde eta ilustrazioek irribarrea lorarazi didatelarik.
Jainkoaren Legeko Hamar Aginduak ilustratzeko eskaintzen zitzaizkigun zenbait marrazki aldatu nahi ditut hona. Horiei begira, adinekook gogoratu egingo dugu zein nolako zailtasunak genituen, esplikatu nahi zitzaiguna ulertzeko. Gazteagoek, ziurrenik, garai haiek behar bezala konprenitzeko izango dute zail.
Honaino nahiko garbi, ezta? Ilustrazioak sei urteko ulermenarekin bat zetozen, eta erraztu egiten ziguten idatzizko hizkien bitarteko mezuaz jabetzea.
Baina zer esan ondoko hauetaz?
Zer zen fornicar? Eta zer ikusirik zeukan hitz bitxi horrek, mutila zapaltzear zituen loreen zelaiarekin? Gainera, zein lore mota zen hura? Nola genekien zein lore zapal zitekeen eta zein ez? Eta bihotz dirdiratsua?
Egia esan, seguru nago seigarren aginduarekin inork ez zuela tutik ere ulertu. Eta horrela eman genuen gero saltoa gu koitaduok “el demonio, el mundo y la carne” hirukote beldurgarriak arriskuz betetzen zigun mundura!
Askoz geroago jakin genuen lore haiek lirioak zirela, kastitate eta birjintasunaren sinboloa. Garaiz esan izan balitzaigu!
Eta nola ulertu, “no desear la mujer de tu prójimo” hori? Sei urterekin?... Ez genekien aingerua gurekin atsekabetua ote zegoen ala –sinpleki- lotan, hainbeste zalantzaren aurrean. Eta mutil hura oso gaiztoa zen, papera urratzen ari zeneko begitarte hari erreparatuz.
A! Eta beste zalantza bat, baita urte batzuk geroago sortua: esakune horren arabera, neskatilak libre al zeuden bederatzigarren agindutik?
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina