OHITURATAKO ANIMALIA

Nork ekaineko ibilbidetik barrena egiten du eta badaki jakin bere idazkien irakurleak gutxitu egingo direla, eguzkiak kalerako deia ozenago iritsarazten baitu; ezagutzen du, ondo ezagutu ere, alper-alperrik dabilela zentro publikoren batera zuzentzen bada arratsaldeko orduetan kontsulta egitera; okertzeko margen txikitxoarekin antzematen du ekaina ere historiara igaroko dela eta sanjoanetako hirugarren eguneko bozka politikoak ez duela berrikuntzarik ekarriko eta lehengo lepotik zintzilikatuko direla zintzarriak; eta abar. 

Hala ere, nork bere gauzatxoak idazten eta argitaratzen segituko du; zentro publikoetara  enegarren aldiz joko du arratsalde beroan, haur inozotasun osoarekin, norbaitek atendituko duelakoan; berriro hurbilduko da hautes-mahaira bere sobretxoarekin, bere botoarekin mirariren bat sor litekeenaren esperantzan...; eta abar. 

Norbaitek  gizakia ohituratako animalia bezala definitu zuen. Ohitura bihurtzeko gertaera behin eta berriz errepikatu behar dela onartzen bada, pertsonok berez atzerakoiak garela pentsatu beharko genuke, gurpil erotik irteteko ezelako zaletasunik gabeak. Ez al da hori tragediaren hurrena?

Argazkia: JMVM