Datorren
urtean ehun beteko dituen Delfin laguna beste inoiz ere ekarri dut txoko
honetara, gure arteko solasaldietako bere ekarpenen batek merezi izan duenean,
batez ere.
Lehengoan,
ohiko kafe eta marianitoa (berak) aurrean genituela, antzar talde bat
igaro zen eta sasoiko agureak bota zidan: "Cuando las grullas veas pasar coge el aradro y vete a
sembrar. Cuando las veas volver coge el aradro y vete a romper"
Nik
dakidanez, egun hartan inguruko inork ez zuen goldea hartu soloan aritzeko.
Azken nekazal lanabesak, kasurik hoberenean, zokoratuta daude, gehienetan
apaingailu gisa, egun etxe dotore eta eroso bihurtutako antzinako baserrietan.
Antzarrak
igaro dira, baina baserritarrak desagertu zaizkigu, ia erabat, eta domu santu
egunean ez ziren mendi gailurrak elurrez zuritu. A! eta zikoinek Lukuko kanpai
dorrean segitzen dute eta ez dugu, beraz, San Blasera arte itxoin behar berriz
ikusteko.
Errefrauen
berezko zentzuak galduz doazen neurrian gure bizitza-usadioak ere aldatzen
zaizkigu, etengabe.
Argazkia: Marian Agirre
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina