IZARRETAN BARRENA

Udako gau epeletan gorputz eta izpirituari une goxoak bizitzeko  aukera ematen diet: etxeko lorategian etzan eta nire gaineko zeru infinitoari geratzen naiz begira, loak betazalak itxi arte. Plazera, aizu. Ezta Hawkingek ere, izar eta zulo beltzen gaineko bere teoria guztiekin, lortuko ez duena. 

Hitzekin deskriba ezin daitekeen sentsazio dultzeak espazio erraldoitik garraiatzen nau eta nire txikitasun nanoaz jabetzen naiz. Ahaleginak egiten ditut izarrik txikiena antzemateko eta segundo batean milioika kilometrotako bidaia burutzen dut, itaunak bata bestearen ondoan datozkidan bitartean.  Argitxo hura zer arraio den, zer distantziara dagoen eta zergatik ikusten dudan galdetzen diot, besteak beste, nire buruari. Eta naizen begiraleren saiakera horretako azken galderak hotzikara puntu bat jartzen dit bizkar hezurrean: izango al da izar urrun hartan nire moduko besteren bat lur planetari buruzko antzerako zalantzak dituena? Bertigoa. 

Gizon-emakumeok lur azalera agertu ginenetik egon gara izarrez liluratuta. Eta berezko gure ezgaitasunaren ondorioz, galdera berdinei erantzun diferenterekin ihardetsi diegu. Egiatasun ilun horrek, ordea, ez nau kezkatzen, ihardespenik gabeko galderak gizakion ezinbesteko gogo-eusletzat baititut, zorabio animikoak sorraraz ditzaketen arren. Nahiago dut ezezagunaren aurreko bertigoa isiltasun alienatzailearen zarata baino.

Argazkiak: wikipedia, wallpaper.net 

ESPERANTZA ETA ILUSIOA

Aro desberdinetako esperantza eta ilusioak ezberdinak izaten dira. Jakina norbanakoaren baitan erro zaharreko bi sentimendu horiek bizi daitezkeela, baina denboraren poderioz mehetzen joaten dira iragarpen zalantzagarrizko itxaropen eta grinak, eta azkenik aldatu egiten ditugu berri batzuekin ordezkatuz.

 

Begira: arrantzan ateratzen naizenean amuarraina izaten dut helburu nagusia. Duela mende erdia (bai, berrogeita hamar urte baino gehiago daramazkit kanaberarekin!) ahalik eta piezarik handiena hartzea zen nire xedea. Eta esperantza neukan goizero marka berria jarriko nuela.  Horren ondorioz, ilusioa egiten zidan, arrain hura  labean ipinita, etxeko guztientzako otordu goxoa prestatzeak.

Amuarrainak desagertu egin dira nire ohiko arrantza tokitik eta beste arrain mota asko azaldu badira ere nire baitan haien gaineko esperantzak segitzen du bizirik, piezaren neurria bigarren planora igaro delarik. Esperantza daukat oraindik nire kanaberaren amuan inoiz amuarrainen batek tenk egingo duela. Berdin dit tamainak. Ilusioa ere desberdina da: nirekin batera argazki kamera eramaten dut txalupan eta amuarraina harrapatuko banu harekin pare bat erretratu atera ondoren ostera itzuliko nuke uretara, nire baitan esperantza eta ilusioa pizturik iraunarazi ahal izateko. Sasoien joan etorriekin aldatzen joaten direla dakidan arren.

 Argazkiak: JMVM

ERREALITATEA ETA AMETSAK

Bi adierazpen horien artean ondo bereiztea ezinbesteko baldintza dugu bizitzan barrena urrats irmoz aurrera egin ahal izateko. Badira, dena den, biak nahasten dituztenak eta gurpil eroan balebiltza bezala mugitzen dira zer haizek jotzen dituen asmatu ezinik. 

John Kerry estatu idazkari estatubatuarrak La Habanako enbaxada berrireki du eta ekintza horrekin etena eman bide zaio mende erdi baino gehiagoko elkarri  bizkar ematen bizitzeari.  Egia esan, bizkarra ez diote inoiz eskaini, euren arteko liskar luzeak ez baitu ustekaberako zirrikiturik utzi eta aurrerantzean ere horrela izaten segituko du, gizabanakoen arteko harremanetan mesfidantza baita nagusi, eta zer esanik ez tartean politika baldin bada.

Aukerako artikulu laburra idatzi du Fidel Castrok Granma egunkarian, errealitate eta ametsen bueltan. Idazkian Fidelen ameslari erraldoiak ez die bereei uko egin, nahiz eta abaguneko errealitateak modu desberdinez marrazten duen bi estatuen arteko erlazio-markoa. Kubako agintariek ez daukate lan makala, eguneko baldintzak betiko amets iraultzaileetara egokitzeko. Gai izango ote diren beste gauza bat da. 

Fidel Castroren sinadura

Gizaki guztion aldeko borroka neurrigabean Kubako iraultzaren lorpenik txikienak haren aldeko iparramerikarren urratsik sendoena ere garaitzen du, ene ustez. Gizon-emakumeen askatasun integralerako kubatarren aldarrikapena ametsaren hurrena izan daiteke baina nahiago dut hori estatubatuarren sasilibertateko errealitate gordina baino. Horregatik diot Karibeko uharteko hiritarrei oso zaila  gertatuko zaiela dutena eta izan nahi luketenaren arteko oreka aurkitzea. Itun guztien gainetik,  jarraitu beharko da amets egiten.

Argazkiak: Granma egunkaria

OBAMA ETA KLIMA ALDAKETA

Politikoki ezegokia izateko arriskutan nagoen arren,  egunsentiko sargoriak atzoko hotz dardaragarriaren oroitzapena ekarri didanean AEBren lehendakariaren irudia berpiztu dut nire baitan, eta txalo isil bat eskaini diot, nire ekintza horrek ez duela ezertarako balio izango ongi barneratua badaukat ere. 

XIX.aren bukaera aldetik munduko punturik adierazgarrienetako hotz-beroen gorabeherak kontrolatzen ari dira eta datu guztien arabera gure planetaren beroketa errealitate frogagarria da. Horren egiaztapenari zalantzak jartzea eguneko argia bera ukatzearen hurrengoa da. Hala ere, aste honetan bertan jakin ahal izan dugu, munduko biztanleria nagusiaren %40ak ez duela inoiz kilima aldaketaz ezertxo ere entzun.

Obama lepora lekioke orain arte ezer gutxi aurreratzea negutegi-eragina murrizteko, baina ausart samarra izan da bere plan berria aurkeztean, egurats-kutsaduraren kontrako neurriak ezartzeak ez baitio AEBren ekonomiari epe laburreko abantailarik ekarriko, alderantziz baizik. Eta garbi dago nork duen beti edozein estaturen ibilbideko legeria jartzeko ahalmena: kapitala. Obamak kapitalari ipini dio balazta bere plangintzaren bitartez eta orain eskuineko errepublikazaleen bitartez ikatz-industriaren aldeko eraso bortitzari egin beharko dio aurre . 

Aurreneko aldiz AEBetako lehendakari batek energia-lantegien isurtzeari heldu dio gogotsu, eta neurria ez da gau erdiko ahuntzaren eztula, iparramerikar estatua Txinaren atzetik baitoa egurats kutsaketaren ranking partikularrean. Horrek ideia bat eman dezake Obamari eta bere ondorengoei itxaroten dien lan mardularen gain. Obamak "betekizun moral"tzat hartu du berak bultzatutako ingurugiro- politika. Ez dago gaizki. Horregatik, Barack eta atzetik etorriko direnei arautegia aurrera eramateko gogo, adore eta frankotiratzaileen kontrako zorte on handia opa behar zaie. Batez ere zorte on, kutsatzaileek ez baitute esku-oihala botako.

Argazkiak: washington post.com 

ZELEDON, ETXE BERRIA EGIN DUK!

(aurten joan zaigun Jose Mari Sedano oroituz)

Irrati batean galdetu zidaten atzo Gasteizko jaien inguruan eta ezinbesteko itaunak Andra Mari Zuriaren ospakizunen bilakaeraz eraman gintuen. Hasteko, abiapuntutik bertatik aritu behar genuela erantzun nion esatariari, Andra Mari Zurian ez baitira beti Gasteizko jaiak izan. XIX.aren erdi aldean erabaki zen irailetik oraingo sasoira igarotzea, gasteiztar gizartearen bilakaerak berak aginduta.

 

Uneoro ari gara aldatzen bizidunok eta jaiekin gertatzen dena horren islapen zuzena dugu, ez baitago ortodoxia sozial edo erlijiosotik aurrerapenik burutzea, ezta alderdi ludikoetan ere.

Brusak izan dira Arabako hiriburuaren jaietako ardatz nagusia baina horiek ere aldaketa sakona izan dute 1925ean lehen aldiz taldetan egituratuta kaleratu zirenetik.  Zer esan

1959ko Gasteiz aldizkaria

zezenketa eta horien gisako espektakuluez. Alderdi horretan garbi asko igar daiteke giza sentsibilitatearen eboluzioa eta gasteiztar kaleak modu desberdinez bete dira duela zenbait urtetatik. Frogatu egin da konpartitu egin daitekeela alaitasuna, inoren sufrimendua eragin gabe.  

Eta 2015eko jaien atarian gaudela, aldakuntza eta bilakaeraren aurtengo mugarria Zeledonen jaitsieran emango dela esan behar da, ohiko kantu adierazgarriaren euskarazko bertsioa kantatuko baita. Euskaldunon eztarriak berotu egingo dira:

Zeledon, etxe berria egin duk!

Zeledon balkoian leiho on! 

Ondo pasau, gutxi gastau ... eta bueltak amari!

Argazkiak: vitoriaenunclic.com; JMVM