ENTZULEGO ZORROTZA

Nire karrera luzexka samarrean ohitua nago han eta hemen hitzaldiak ematera, hamaika gai desberdinez. Eszenategi ugaritan eta zenbait hizkuntzatan aritu behar izan dut, batzuetan titulu propioarekin eta beste askotan erakunderen baten izenean. Publikoak ere, noski, denetarikoak izan dira eta kasu batzuetan oso zorrotzak, exigenteak, gainera.

Gaur goizean azken agerraldia egin dut, eta oso esperientzia polita izan da, modu bereziz prestatu behar izan baitut nire burua hitzaldian porrot ez egiteko.  Non eta Arrasateko ikastola batean aritu naiz, norentzat eta, bost-sei urteko umeentzat hitz egin behar izan dudalarik. Gaia ez zen makala, alajaina: Arrasateko historia. Aitortu behar dut azken egunotan urduri antzera ibili naizela, ez baitut inoiz hain entzulego gaztetxo izan eta ez nekien nola erreakzionatuko zuten nire berbaldiarekin. Normalean historiari buruz mintzatzen garenean erabiltzen diren kontzeptu eta terminologia, jakina, alde batera utzi behar nituen. Baina nola ordezkatu horiek? Hortxe zegoen gakoa.

Ume horiek nire begirune osoa zuten ekitaldiari ekin aurretik, eta ezin nuen edozein narrazio asmatu. Haurrek euren mundua daukate eta elikatu behar zaie, errespetutik, haien behar eta premiekin sentikorrak izan behar baitugu. Horregatik, umeak protagonista bihurtu nahi izan ditut gaurko hitzalditxoan, beraiek ere euren estilo eta oraindik gordintasunean historiaren partaide baitira. Nolakoak, gainera!

.

Istoriotxo bat bilbatu dut eta haurrekin batera nik egundo gozatu dut. Denbora-espazio kontzeptuan ipuin bateko zertzelada nagusiak bailiran sartu ditut arrasatear historiako hiruzpalau mugarri anonimo, eta horiekin haurren ezagutzarako ahalmen irekia zeharkatu dut, nire tantatxoa utziz. Lortu dudalakoan nago, umeak –zerbait izatekotan- egiazaleak baitira, aurpegi bakarrekoak.

Nik uste dut emaitzak merezi izan duela. Hantxe izan ditut hogeita hamar bat umetxo, euren aulkitxoetan eserita eta arbelari so. Nire esku ez trebeak marrazten zituen animalia, mendi, pertsona, erreka eta olei begira eman dute tartea, eta nirea amaitu dudanean galderak egiteko eskaini diedan txandan inoizkorik beteena gertatu zait itaunketa. Goi mailako entzulegoa, beraz, gaur goizean izan dudana, adinean ibilbide laburrekoak diren arren.

Argazkiak: Silbia Maria Seco