Nire herriko errekek itxura
osasuntsua azaltzen dute eta bere uretan arrain eta karramarroak ikus ditzakegu
erraz. Hain baieztapen xumea ezingo genuen adierazi duela mende erdi, urak
pozoinduta jaisten baitziren eta haien bazterretako bizitza-erakuslerik
nabarmenena arratoi erraldoiak genituen.
Inguruarekiko kontzientziazio
sakona eta, batez ere, legeria eta arautegi aproposak izan ziren oinarrizkoak
gure ur jarioetako egoera nazkagarriari buelta emateko. Jakina, azpiegiturako
inbertsioak ere ezinbestekoak gertatu ziren, dirurik gabe nekez mugi baitaiteke
aurrerapen emankorraren makineria.
Euskararen urak lohituta datoz, eta inbertsio
ikaragarriak egin eta egiten ari diren arren gure hizkuntzaren kaleko
agerpena gero eta ahulagoa bide da. Itxura guztien arabera, gainera, epe
laburreko iragarpenak ez dira itxarongarriak eta ez da goranzko aldaketarik
espero euskararen kale erabileran.
Kontzientziazioa, teorian bederen, ziurtatuta
daukagu, gizarte eragile guztien aho beroetan entzun daitekeenez. Beraz? Bada,
jaun andreok, euskara bere osotasunean babes lezakeen legeriaren aldaketa
geratzen zaigu bakar-bakarrik erresorte pizgarri moduan. Nire herriko errekekin
gertatu zen bezala, bere ur bazterretatik gustura pasea gaitezen euskarak iraultza behar du legerian. Horri ekiten ez zaion bitartean uren kalitateak
jaisten segituko du.
Argazkia: JMVM
Argazkia: JMVM
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina